Het avontuur van zwanger worden
Zwanger worden. Wij gingen er voor.
Wij gingen proberen een mini ons te maken.
Ik heb altijd in mijn hoofd gehouden dat dit niet van zelfsprekend is en dat er een kans is dat het niet lukt.
De stap maken
Ik had in die tijd een zware armoperatie achter de rug en ben toen ziek geworden van de pijnstilling.
“Tja dan kan je net zo goed nu al stoppen met de pil want, je gooit het er toch allemaal uit“ zei mijn vriend.
Oké we gaan nu echt die stap maken, dacht ik. Tegelijkertijd had ik ook in mijn hoofd: stel het gebeurd snel dan heb ik 9 maanden de tijd revalideren. Wat als dat niet lukt? Nee, dat moet wel haalbaar zijn.
Een jaar van revalidatie… en wachten
Het revalideren duurde uiteindelijk een jaar, maar zwanger was ik nog steeds niet.
Dat was best frustrerend, omdat ik ineens allemaal zwangere dames zag lopen die ik het natuurlijk gunde, maar mijzelf gunde ik het een klein beetje meer, hoe egoïstisch dat ook klinkt.
Het maakte mij erg onzeker.
Gaat het wel lukken?
Aan wie kan het liggen?
Stoppen met de pil
Het stoppen met de pil was ook een dingetje.
Na 14 jaar afscheid genomen van mijn trouwe vriend die ik dag in en uit had geslikt.
Veiligheid ging voor alles.
Ik menstrueerde heel onregelmatig en was steeds een week of 2 te laat.
Zo irritant, maar in ieder geval ging de zwangerschapstestenfabriek in die maanden niet failliet door mij.
Plus de nodige hormonen die er toch ook bij kwamen kijken.
Daar ga ik het niet eens over hebben, die aandacht krijgen ze niet.
Rust
Na ongeveer 13 maanden zei ik tegen mijn vriend “Wij gaan van de week de dokter bellen ik wil onderzocht worden want dit maakt mij gek. Ik wil gewoon weten welke wegen wij in moeten slaan!”
Dat was ook het moment dat ik het onbewust los heb kunnen laten. Het idee dat ik straks naar de dokter ging en erover zou praten gaf mij veel rust.
De dwang van naar de dokter moeten zakte ook af.
Ik ging heus wel bellen maar het hoeft echt niet nu meteen.
Misschien was het ergens ook wel een beetje angst, het is niet niks natuurlijk.
Mood swings
Ik voelde mij wel vaak onbewust boos en geïrriteerd.
Het kwam uit het niets op bij het minste geringste.
Op een Zondag gingen wij op visite en mijn vriend ging zich even omkleden.
Hij zei “ik heb niet eens een T-shirt om aan te trekken…”
Ik ONTPLOFTE “Jij hebt geen T-shirt? Ik heb alle T-shirts van zijn hangers afgetrokken en het over hem heen gegooid.”HIER HEB JIJ JE T-SHIRTS” schreeuwde ik. (Oeps). Het op visite gaan hadden wij maar geannuleerd.
Zwanger?
Mijn menstruatie bleef ineens wat langer weg. Zelfs niet na mijn uiterste berekening.
Ik ging verder nergens van uit. Het is nou eenmaal onregelmatig.
Ik had voor het eerst ook geen behoefte om te testen. Die vrijdag zouden we wel een test doen. Of naja we zien het wel wanneer.
Die dag zaten mijn moeder en ik in de auto. “Ik heb steeds steken in mijn oksels en het is zo een raar en vervelend gevoel” vertelde ik. Zij wist van de T-shirt-ruzie en ze zei “Jij bent gewoon zwanger hoor”.
“Nee hoor, ik heb geen pijn in mijn tieten, alleen mijn oksels”. Ze moest erg lachen en vertelde dat je daar ook niet meteen last van hoeft te hebben.
D-Day
Toen was het Woensdag. Nog steeds niet ongesteld.
Mijn vriend kwam thuis van zijn werk en vroeg of ik alsjeblieft even een test wilde doen.
Na een lange discussie ( die ik verloren heb)ben ik maar gaan testen.
“Ennnn?” riep mijn vriend.
“EHH MOP?” riep ik vanuit de badkamer.
“NEE ECHT?” riep hij terug.
“KOM EVEN, WANT IK WEET HET NIET HOOR” riep ik weer terug.
Op de test stond 1 dikke vette lijn en 1 heel licht klein lijntje… Wat de hell moesten wij daar nou weer mee?
“Nee joh je bent niet zwanger hoor mop”
“Ja, maar Google zegt een lijn is een lijn”
Zonder na te denken belden wij mijn moeder. Legde het uit en die zei meteen: “JE BENT ZWANGER. JE BENT ECHT ZWANGER”.
Zwanger!
Wat een mooi en onbeschrijflijk moment was dat.
Ondertussen in de auto gestapt om meer testen te halen, want hallo deze was in onze ogen onbetrouwbaar.
Hoe blij en gelukkig wij ook waren, waren wij er nog niet helemaal van overtuigd dat het echt waar zou zijn.
De volgende dag een digitale test gedaan, en ja hoor, ook die vertelde dat ik zwanger was.
Daarna nog een gewone test gedaan en die vertelde ons precies het zelfde met nu wel ineens een dikke vette streep.
Het vele oefenen en het lange wachten werd voor ons echt beloond met iets prachtigs.
En zo begon ons zwanger zijn-avontuur.
– MamaDaah–
Wil je meer lezen over zwanger worden? Lees dan ook:
Zwanger worden, dat doen we wel ff (deel 1 van Alyssa’s zwangerschapservaring)
Zwangerschapswens? Geen paniek!
Hulp geboden bij het zwanger worden! (Doe mee met de actie en win…)
