Zwanger na sterilisatie. ‘De wonderen zijn de wereld nog niet uit’
Ik zit in mijn tweede leven (zo noem ik het wel eens gekscherend). Ik kom uit een naar huwelijk, waar ik gelukkig wel de twee liefste kinderen aan dank, maar heb een nieuwe kans op geluk gevonden bij een fantastische man. Ook hij komt uit een ongelukkige relatie, maar heeft daar ook twee heerlijke kinderen aan overgehouden. Met z’n zessen vormen we een gelukkig stel. Nooit van mijn leven had ik gedacht aan een derde kindje. Dat dat voor mijn nieuwe vriend ook uitgesloten was, maakt het feit dat hij zich 8 jaar geleden heeft laten steriliseren duidelijk.
Als de bevalling van je tweede kindje totaal anders verloopt dan de eerste
Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Een maand of vier geleden begon ik me misselijk te voelen. Ik kreeg pijn aan mijn borsten. Werd een beetje warrig in mijn hoofd. Kreeg andere eetlust. Ging heftig dromen. En toen mijn menstruatie uitbleef kreeg ik al wel argwaan. Maar de ratio nam het van me over: ik kón toch gewoon niet zwanger zijn?
Ik voelde me een beetje een hysterisch type toen ik toch maar een zwangerschapstest ging kopen. Maar goed, ik kon het maar beter uitgesloten hebben, dan hoefde ik aan een zwangerschap in ieder geval geen gedachten te verspillen.
En een hysterisch tafereel werd het: de zwangerschapstest was positief. WTF!?
We waren niet zonder meer blij met deze uitslag. Mijn vriend was zelfs een beetje boos en wantrouwend. Dit kindje kon toch niet van hem zijn!? Ik heb hem ervan kunnen overtuigen dat dat toch echt het geval was (en hem beloofd een vaderschapstest te mogen doen als hij straks toch weer twijfels krijgt).
Vervolgens waren we vooral in de war. Eigenlijk een beetje in shock en ook een beetje verdrietig. We hadden zo’n lekker leven, eindelijk rust in de tent, alles liep gesmeerd en dan nu ‘dit’. Waarom?
De eerste dagen hebben we in een roes geleefd. Toen raakten we aan het idee gewend. Nog steeds slaat de angst me af en toe om de oren maar tegelijkertijd beginnen we ons langzaamaan een beetje te verheugen op de komst van onze baby. Het scheelt dat het nieuws door de vier kinderen heel goed is ontvangen. Zij hebben ons eigenlijk een beetje met hun enthousiasme aangestoken. We kijken uit naar de geboorte van ons wonder en laten ‘het’ gewoon op ons afkomen. Toch ben ik benieuwd of iemand van jullie dit ook heeft meegemaakt en hoe je dat dan ervaren hebt.
Alvast heel hartelijk bedankt voor jullie reacties.
Groetjes,
Caro
Nog zo’n wonderbaarlijk verhaal: Man doet zwangerschapstest en blijkt zwanger.
Het persoonlijke verhaal van een niet helemaal alleenstaande moeder
