Als de bevalling van je tweede kindje totaal anders verloopt dan de eerste

Omdat m’n eerste bevalling ‘slechts’ 26 uur duurde, was ik voorbereid op een hele lange zit bij m’n tweede spruit.

Ok, 26 uur is geen pretje, maar ik had maar 1 mini hechtinkje en binnen een week liep ik alweer volledig pijnloos een rondje door het vondelpark te wandelen (dit keer vergezeld door een heerlijk mini meisje in de wandelwagen) en had vrijwel nergens meer last van.

Maar dit verliep volledig anders bij nummer 2. Mijn vliezen braken op het meest onhandige moment ooit.

Beginnersfouten van een vrouw bij de bevalling

Omdat ik samen met mijn zusje een bedrijf heb en ze zelf met 32 weken is bevallen met vele complicaties bij de baby, was ze dagelijks in het ziekenhuis te vinden waarin haar kindje bijna non-stop verbleef. Werken was (geheel logisch natuurlijk) het laatste waar ze zich mee bezig hield, dus probeerde ik de ballen, zo goed als mogelijk was, hoog te houden.

Het was vrijdagavond en ik lag net lekker in m’n bed toen ik m’n matras een beetje nat voelde worden.

‘Shit, dit is zoooo niet handig!’, dacht ik nog want er moest nog een belangrijke offerte uit waar ik het weekend aan zou moeten werken.

Ik hoopte zoooo dat de bevalling nog een tijdje op zich zou laten wachten en dit klopte gelukkig.

Op zondagavond voelde ik nog geen weeën en heb ik toch maar de verloskundige gebeld.

Ze was niet echt amused dat ik pas na twee dagen belde en eiste dat ik me op maandagochtend in het ziekenhuis zou melden, mocht ik weer een rustige nacht hebben.

Zo geschiedde en ik werd ingeleid.

Dit keer zou ik het anders doen. Niets geen 26 uur durende bevalling. Voor het inleiden en de weeënopwekkers eiste ik een ruggenprik.

Oké, wat een droom leek die uit zou komen, viel uiteindelijk toch een beetje in duigen.

M’n prik werd nogal ‘hoog’ gezet, waardoor ik vooral m’n rugweeën lekker bleef voelen en ik mijn adem totaal niet meer onder controle had, want juist op m’n borstkas had ik geen gevoel meer.

Voordeel van dit angstige tafereel was dat het gehele klusje wel in 4,5 uur was geklaard en na 5 cm ontsluiting en mega persweeën er na 5 minuten een heerlijk mannetje geboren werd.

Ik was zo blij en opgelucht. Een gezonde peuterdochter van twee en een gezonde babyzoon. Wat heeft een mens nog meer te wensen…

Dit werd me nogal snel duidelijk… binnen 5 minuten stonden er 4 artsen gebiologeerd m’n billen te inspecteren. En het rare is; ik voelde totaal geen gêne omdat ik alleen maar met m’n baby’tje bezig was.

Toen het toch wel lang erg lang duurde en ik m’n gêne terug voelde komen, vertelden ze me dat ik toch wel even een bezoekje aan de OK zou moeten brengen. Er was een ‘totaalruptuur’ geconstateerd.

Dat woord, ik krijg er serieus nog steeds rillingen van. Ik dacht altijd dat ‘moederkoek’ het ergste woord ever was, nauw gevolgd door ‘nageboorte’, maar deze werden in 1 seconde van hun troon gestoten.

Gelukkig is alles goed gekomen en hebben de artsen hun werk super gedaan, maar als ik de keus heb ga ik toch liever voor die 26 uur met dat ieniemienie hechtinkje.

 

Wil je meer ervaringsverhalen lezen? Dat kan! Lees bijvoorbeeld ook:

Mijn vriend wil geen seks meer sinds de bevalling

De bevalling van Louise

Reageer op artikel:
Als de bevalling van je tweede kindje totaal anders verloopt dan de eerste
Sluiten