‘Als pap en jij ‘het’ gaan doen, mag ik dan kijken?’… Kids en seksuele voorlichting
Seksuele voorlichting…
Ik weet niet of het de leeftijd is, maar mijn kinderen beginnen de laatste tijd grote interesse te ontwikkelen in ‘de voortplanting’.
Waar komen we vandaan?
Waar er voorheen nog geen enkele vraagteken gezet werd bij een opmerking zoals ‘jullie hebben in mijn buik gewoond’, word ik nu bestookt met heel veel vragen. Denk aan vragen als ‘hoe zijn we dan in je buik gekomen?’ en ‘hoe zijn we eruit gekomen?’. Ze willen weten hoe lang we bezig zijn geweest om ze te maken. Ook interessant: hoe dat precies ging en welke geluiden erbij gemaakt werden (ja, ik was ook in shock na deze vraag). Maar gelukkig ook lieve, onschuldige vragen: hoe ze konden ademen terwijl ze in een zak met vruchtwater woonden en of vruchtwater naar appeltjes of naar aardbeien smaakt.
Als mannen zwanger zouden zijn, zou de wereld er zo uitzien:
Openheid
Mijn man en ik denken dat we er het beste aan doen alles maar zo eerlijk mogelijk te vertellen. Niet dat we nu wekelijks rond de tafel zitten om een goed gesprek te hebben over seks en voortplanting, maar als ze ernaar vragen, krijgen ze een ongecensureerd antwoord. Zonder ze lastig te vallen met nutteloze details overigens. We willen ze geen fabeltjes vertellen en hopen te bereiken dat ze weten dat alles open besproken kan worden. Ook seks, vrijen, de liefde bedrijven of hoe je het maar noemen wilt.
Too much information
Het grappige is dat ze aan de ene kant alles willen weten, maar tegelijkertijd niet teveel willen horen. Zo blijven ze liever in de veronderstelling dat we ‘het’ slechts drie keer gedaan hebben. Toen we vertelden dat dit niet het geval is, dat je niet alleen vrijt om een kindje te maken maar dat het ook gewoon fijn en leuk is als je verliefd bent op elkaar en dat je ook niet zomaar in een keer raak schiet als je graag een kindje wilt, was dat duidelijk moeilijk te verwerken informatie. (En begrijpelijk ook, ik denk ook liever niet na over het feit dat mijn ouders seks hebben).
Ego-boost
Grappig ook dat ze vooral willen horen en onthouden wat hunzelf aangaat. Zo heb ik ze verteld dat zij van al die miljoenen spermazaadjes de snelste, sterkste, slimste, gezondste, et cetera zijn geweest. Iets wat zowaar een boost voor hun zelfvertrouwen is gebleken en wat ik ze regelmatig nóg eens moet vertellen, waarna ze gaan glimmen van trots.
Hoe ver ga je?
Lastig alleen, hoever ga je met die openheid… Ik stond laatst met de jongste bij de groenteafdeling in de supermarkt. Out of the blue vroeg hij: ‘Mam, ik heb een piemel, maar jij hebt toch een vaag?’. (Die naam hebben mijn man en ik niet bedacht hoor, het is door mijn kinderen zelf bedachte slang voor het woord vagina). ‘Mag ik die eens bekijken?’. Waarna hij vervolgens oprecht teleurgesteld was omdat ik niet ter plekke (thuis trouwens ook niet) mijn broek liet zakken.
De uiterst serieuze vraag van de oudste ‘De eerstvolgende keer dat pap en jij het gaan doen, mag ik er dan bij komen zitten om eens te kijken?’ deed me ook enigszins van kleur verschieten.
Nouja, de openheid is er, daarin zijn we in ieder geval geslaagd. Nu alleen nog de mate van openheid zien te doseren…
Ook leuk om te lezen:
Wordt het een zoon of dochter: voorspellingen
Stel probeert al jaren een kindje te krijgen, arts ontdekt waar het fout gaat
