‘De baby die het volledig voor het zeggen heeft, wat een belachelijke ontwikkeling!’
Baby bepaalt
Er moet me iets van het hart. Al een aantal jaar volg ik jullie op Facebook. Met plezier. Maar toch verbaas ik me met enige regelmaat over reacties op bepaalde onderwerpen. Verbazen is dan eigenlijk nog een understatement, ik erger me soms groen en geel aan reacties van bepaalde mensen. En normaal gesproken houd ik me in. Maar nu dacht ik ‘waarom eigenlijk?’. Die andere moeders die zichzelf heilig verklaren, en andere moeders veroordelen omdat ze een kind toevallig niet 24/7 100% alle aandacht geven en op hun wenken bedienen, houden zich ook niet in. Tijd voor wat tegenwind!
Doorslapen
Om met het eerste voorbeeld te komen. Laatst hadden jullie een artikel over doorslapen. Een vrij onschuldig onderwerp zou ik denken. Maar nee. Alleen al het woord of begrip ‘doorslapen’ laat mensen over hun toeren gaan. Dat je je best wilt doen een baby snel te laten doorslapen is blijkbaar kindermishandeling of zo. Een baby moet zelf het slaapritme bepalen en daar moet je als ouder vooral geen invloed op uit proberen te oefenen. Het is ook heel egoïstisch blijkbaar als je als ouder wil dat je kind lekker veel uren achter elkaar slaapt. En nog erger is het als je daarvoor uitkomt. Hoe hypocriet is dat? Ik ken werkelijk waar geen mens die denkt ‘Ah fijn, ik ga zo goed op 2 x 3 uur slaap per nacht met een uur actie tussen die 2 x 3 uur door.’ En die moeders die het dus belachelijk vinden dat je je kind niet meteen een borst of fles in de mond propt of niet meteen begint te troosten bij de eerste nachtelijke kik, schromen ook niet dat te zeggen.
Kritiek
En dat zeggen ze dan ook niet op een aardige manier of zo. Teksten als egoïstisch, harteloos, liefdeloos komen regelmatig voorbij in reacties. Waarom?? Wat is er mis met proberen de slaaplengte op te rekken? Ook voor het kind is dat een fijn gegeven hoor. Tijdens slaap ontwikkelen ze zich ook. Er is nog nooit iemand slechter geworden van een lange nachtrust. Ook volwassenen niet inderdaad. Een een blije, uitgeruste moeder heeft ook een betere uitwerking op een kind.
Huilen
Nog zo’n onderwerp: een huilende baby. Je zou bijna geloven dat je een ontaarde moeder bent als je niet alles stante pede laat vallen om in de troostmodus over te gaan bij de eerste krokedillentraan van je kind. Met name als je kind in bed ligt en een traantje laat, moet er meteen getroost, geknuffeld en aandacht gegeven worden. Hoezo mag een kind niet gewoon even huilen? Al laat je een kind 15 of 20 minuten lang non-stop huilen. Dat deden ze vroeger allemaal bij ons! En wij zijn er toch ook niet slechter van geworden? We lopen toch ook niet allemaal met hechtingsproblemen rond? Want dat zou ontstaan als je je kind even laat huilen als ik vele van jullie moet geloven. Te belachelijk voor woorden echt.
Uitrazen
En wij vinden het toch ook lekker om af en toe eens gewoon een potje te janken? Om even wat stoom af te blazen of frustratie kwijt te kunnen. Waarom zou dat dan niet ook goed kunnen werken voor een baby? Ik als volwassene zou er al helemaal niet aan moeten denken dat er bij een goede huilpartij meteen iemand om mijn nek komt hangen. Laat me gewoon even uitrazen. Laat je baby gewoon even uitrazen! Daarbij is huilen het enige communicatiemiddel van een baby. Ze huilen niet alleen als er nood aan de man is. Ze verwerken zo ook prikkels. Ik heb bijna te doen met de kinderen die zo’n zwaan-kleef-aan moeder hebben die er dan meteen bovenop duikt: nóg meer prikkels! Niets mis met een goede huilpartij!
Voeden
En dan het voeden van een baby. Als je kunstvoeding geeft is dat al op het randje. Zeker als je daar bewust voor kiest (maar als het niet lukt bij een moeder wordt dat ook al min of meer weggewuifd als zijnde ‘onzin, je hebt niet goed genoeg geprobeerd’). Als je op de klok voedt ben je écht barbaars. Dat is in ieder geval het gevoel wat je ze willen geven: de moedermaffia. Huilt een kindje, dan moet er gewoon gevoed worden. En wel meteen. En haal het niet in je hoofd dat iets later te doen dan een kind het aangeeft. Stel je voor hé: hij zou niet meteen op zijn wenken bediend worden, schandalig gewoon. Alsof je je kind de hongersnood toewenst.
Baby rules
Vroeger werden het principe Rust, Regelmaat en Reinheid aangehouden. En dat werkte prima hoor! Kijk maar naar jezelf.
De baby die het volledig voor het zeggen heeft, wat een belachelijke ontwikkeling! Het is toch te belachelijk voor woorden dat een baby bepaalt hoe, wat, wanneer gebeurt en dat je daar als ouders zelf niets meer over te zeggen zou hebben? En nog belachelijker vind ik het dat ouders die niet meteen in het gareel springen bij de eerste kik van hun kind door bepaalde mensen afgedaan worden als ‘slechte ouders’. Moeders die dat suggereren zijn pas harteloze mensen. Hoe liefdeloos kun je zijn om zo hard op een andere ouder af te geven? Als je je kind niet op zijn wenken bedient, wil dat niet zeggen dat je hem uithongert of verwaarloost. Wat een onzin om dat te suggereren zelfs. Schandalig gewoon. Het lijkt wel of dat al die ouders die zichzelf volledig wegcijferen voor hun kindje zichzelf verheven voelen boven andere ouders. Zij doen het zogenaamd allemaal goed.
En wanneer houdt het eigenlijk op met het kindje alles te laten bepalen? Wanneer is het zogenaamd niet meer bruut? En wie bepaalt dat het dan ineens niet meer bruut is?? Want wat als een kind met 3 jaar nog steeds twee keer per nacht om een fles vraagt? Wanneer roep je dit een halt toe? Want als ze het nodig hebben, hebben ze het nodig toch? Dat is toch het principe van de ouders die alles op verzoek doen?
Grenzen stellen
Misschien moeten die ouders eens nadenken over het feit dat het wellicht helemaal niet zo goed is voor een kindje om altijd maar op zijn wenken bediend te worden. Dat ze zo van jongs af aan aangeleerd wordt dat alles om hen draait. Zo schep je egoistische wezens die denken dat zij het centrum van het universum zijn. Die niet weten wat het is om rekening te houden met andere mensen. Die zich niet kunnen aanpassen. Die geen grenzen kennen. Want dat alles hebben ze nooit geleerd.
Verbazing alom
Ik verbaas me oprecht over deze nieuwe trend. Vroeger deden onze ouders niet zo spastisch met ons hoor. En wij bepaalden echt niet hoe, wat en wanneer. Dat bepaalden onze ouders voor ons. En volgens mij is het grootste gedeelte van ons daar heel goed uitgekomen, toch?
Of niet? Misschien zijn het dan díe mensen, die zichzelf volledig wegcijferen en 100% in dienst staan van hun kind. Ik ben heel benieuwd hoe hun kinderen later in het leven komen te staan. We zullen zien…
Mariska
Wil je meer artikelen over ouderschap lezen? Lees dan ook:
Maken kinderen ouders gelukkig? De onderzoeksresultaten
Als je zelf kinderen hebt ga je je eigen ouders met terugwerkende kracht waarderen
