Kramen op stand
Dagboek van een kraamheks 7 – kramen op stand
Elke keer als ik een gezin doorkrijg stel ik me voor hoe het daar zal zijn. Tegenwoordig kijk ik op mijn telefoon en zoek het adres op om op Google earth te zien hoe het huis eruit ziet, maar dat kon zo’n 15 jaar terug nog niet, helaas! Ik heb heel wat extra kilometers gereden, omdat ik nu eenmaal het richtingsvermogen van een dooie mol heb.
Auto op de oprit
Het gezin wat ik doorkreeg had gezegd dat ik mijn auto op de oprit mocht zetten. Ik dacht nog: ‘ach wat aardig, zeker betaald parkeren en hij zet zijn auto voor mij weg’
Toen ik de wijk in reed bleek het geen betaald parkeren te zijn, maar de goudkust!
Ik stopte voor een mega villa met een groot hek die, na het aanbellen, nog nét niet met het openings melodietje van Dynasty, langzaam open ging. De oprit bleek iets groter dan ik mij had voorgesteld, want ik kon mijn Nissan Micra’tje met gemak naast een Porsche en nog een joekel van een auto kwijt.
Plattegrond
Er waren zoveel kamers dat ik bijna een plattegrond nodig had en het was wel eens gebeurd dat ik een kamer in liep waar ik eigenlijk helemaal niet naar op weg was.
Maar dat gebeurt me wel vaker.
Zoals een paar jaar later bij een ander goudkust gezin, in het by far mooiste huis dat ik ooit gezien had! Maar ook weer met zoveel kamers…wilde ik de was doen, liep ik het kantoor binnen. Wilde ik gaan plassen, stond ik in de garderobe kamer…
Ik was hier nog geen kwartier binnen en het bezoek stond al voor de deur, dus ik begon vast met de beschuiten. Ik pakte de kleinste bordjes uit de kast en legde ze erop. Op dat moment kwam vader binnen en sprak de (voor mij onvergetelijke) woorden:” niet op díe bordjes, dat zijn de kaasbordjes!” Ja, ik had al gezien dat er ‘Cheese’ opstond en op het overige servies stond ook wat je er op of in moest doen, maar wat maakt het uit…Niets eigenlijk, ze bleven net zo goed liggen.
Dikke kussen
Wat dit gezin ook onvergetelijk maakte was mijn binnenkomst (door een gewoon hekje dit keer), moeder deed zelf de deur open, heette me welkom met drie dikke kussen…! Toen ik haar later vertelde dat ik dat nog nooit had meegemaakt zei ze: “Ja, ik zag je staan, je zag er aardig uit en ik dacht, deze vrouw gaat deze week dingen van mij zien die zelfs mijn man nog nooit gezien heeft, en dat voelde goed”.
Ja, dat is nog eens iets anders dan een bosje warme vingers die je wel eens bij het afscheid krijgt!
Dit laatste gezin was de kers op de taart!
José van Det
Lees ook:
Kramen bij een criminele vader
