Mijn ouders willen niet oppassen
Eliane vertelt:
Mijn ouders willen niet oppassen
Vanaf het moment dat wij aan mijn familie vertelden dat we in verwachting waren zei mijn moeder: ‘denk maar niet dat wij van die ouders zijn die een vaste dag gaan oppassen’. Zo dan, die was duidelijk. Geen felicitatie, geen ontroering, maar direct werd ons verteld dat we op hun hulp absoluut niet hoefden te rekenen. Waarom niet is me eigenlijk niet duidelijk, ik denk dat ze gewoon veel waarde hechten aan hun vrijheid en eigen leventje en ze willen zich niet vastleggen. Begrijpelijk, maar toch.
Ik heb er nooit wat van gezegd, maar het doet me nog steeds pijn. Natuurlijk weet ik dat je van je ouders niet kunt vragen om verantwoordelijk te zijn voor jouw kinderen, maar toch had ik het lekker gevonden als ze ons –vooral in de tropenjaren- een beetje hadden geholpen. Mijn vriend en ik werken allebei fulltime en het grootste gedeelte van ons inkomen gaat naar de opvang van de kinderen. Mijn schoonouders –wat schatten van mensen zijn- hadden met liefde willen oppassen, maar zij wonen helaas veel te ver weg.
Het doet me wel verdriet als ik om me heen zie dat de opa’s en oma’s zoveel inspringen. Die vaste dagen oppassen en met een pan met eten klaar zitten als je thuis komt van werk. Ik denk ook dat het voor de kinderen heel lekker zou zijn als er familie zit in plaats van een oppas. Onze oppas is een schat van een mens, maar een lieve opa of oma thuis is toch gezelliger.
Inmiddels ben ik een dag minder gaan werken om meer bij de kinderen te zijn. Hiervoor was dat met mijn baan niet mogelijk en nu gelukkig wel. Ik merk dat het ze heel veel goed doet dat mama thuis is en geen vreemde.
Ik neem mezelf voor om later mijn kinderen enorm te gaan helpen wanneer zij kinderen krijgen. Een vaste dag per week kunnen ze op me rekenen.
