Mijn baby loopt achter
Mijn baby loopt achter
Oh zo blij waren mijn beste vriendin en ik toen we allebei zwanger waren. We hadden van tevoren grapjes gemaakt dat we zouden gaan timen zodat ze in dezelfde week geboren zou worden. En dan zouden het dan beste vrienden of vriendinnen worden.
Toeval of niet, we hadden in dezelfde maand allebei een positieve test in onze handen, wat waren we ontzettend blij.
De zwangerschap verliep bij haar prima, ik had iets meer kwaaltjes. Eigenlijk had ik de hele zwangerschap door bloedverlies, ik moest me geen zorgen maken zei de verloskundige, maar prettig is anders.
Ook mijn bevalling verliep matig. Het persen duurde en duurde maar en toen de hartslag echt daalde grepen ze in met een pomp en een enorme knip. Roan kwam er een beetje blauw uit en huilde niet direct. Een beetje verdoofd van de bevalling en de stress hoorde ik dat ze bezig waren met Roan. Of ik me zorgen moest maken was me niet duidelijk. Toen ik hem eindelijk in mijn armen kreeg en ik vroeg of alles in orde was met Roan zeiden ze dat hij een zware start heeft gehad, maar dat dat niks hoeft te zeggen.
De kinderarts kwam langs en onderzocht hem. Hij heeft een beetje zuurstoftekort gehad bij de geboorte, dat hoeft niks te betekenen, de tijd zal het uitwijzen.
Roan is nu 14 maanden en het kindje van mijn vriendinnetje ook. Haar dochter loopt al en praat ook al best leuk. Roan kan pas sinds 3 maanden goed zitten en brabbelt in een eigen taaltje. Volgens het consultatiebureau en de kinderarts doen kinderen alles op hun eigen tijd, maar ze houden hem goed in de gaten. Van mij mag Roan op zijn vierde beginnen met lopen, als hij het maar kan. Ik ben zo bang dat er toch bij de geboorte iets is gebeurd waardoor hij blijvende schade houdt. De tijd zal het leren, lieve Roan!
