De bevalling van Renate
Mijn eerste baby lag in stuit en werd daarom met een keizersnee geboren. Al vrij snel na de bevalling van mijn eerste dochter raakte ik weer zwanger, nu van een jongen.
De verloskundige wilde de bevalling via de natuurlijke weg laten verlopen. Ik als jonge moeder had geen idee en volgde blind haar advies. Op zich ging de bevalling van deze reuze-baby vrij vlot, maar achteraf gezien is toen mijn keizersnee-litteken enorm opgerekt.
Bij nummer drie werd ik ingeleid, we gingen weer voor een natuurlijke bevalling. ’s- Ochtends begonnen ze al met inleiden en rond een uurtje of vier ’s middags kreeg ik heftige weeën. Ik lag alleen op de kamer, met alleen mijn man bij me met – net als ik – nul medische kennis.
Tijdens een heftige wee voelde ik dat iets scheurde en smeekte mijn man om direct hulp te halen. Toen me dat iets te lang duurde en ik echt in paniek raakte ben ik heel hard ‘HELP’ gaan schreeuwen. Er kwam een verloskundige binnen en zij hoorde mijn verhaal aan. Ze probeerde me gerust te stellen met het verhaal dat de pijn die ik voelde ‘het omhoog schieten van de vliezen was’. Vrij onschuldig dus. Niets vermoedende dat zojuist het litteken van mijn eerdere keizersnee tijdens een wee open was gescheurd.
Op dat moment kwam mijn man binnen met een – bleek later – een gynaecoloog. Hij was al van plan om naar huis te gaan en liep al in zijn spijkerbroek met overhemd. De gynaecoloog zag direct dat de hartslag van ons kindje daalde en ik werd daarom met spoed geopereerd, want onze baby was in levensgevaar.
We hebben ontzettend veel geluk gehad, want deze gynaecoloog vertelde ons later dat hij net een congres had gehad waar dit onderwerp uitgebreid aan bod was gekomen, anders had hij waarschijnlijk anders gehandeld.
Inmiddels dolgelukkig met onze drie gezonde kinderen én een verbod om ooit nog zwanger te raken. Gelukkig was voor ons het gezin al compleet!
Reageer op artikel:
De bevalling van Renate
