Mijn zoon draagt jurken en heeft speldjes in
We hadden al twee jongetjes en toen bij de echo bleek dat er een derde jongetje op komst was, waren we erg blij. Een jongensgezin: ik voelde me als moeder super trots.
De zwangerschap verliep goed en de bevalling eigenlijk net zo. Stefan is altijd een makkelijk, lief en rustig kind geweest: van zo een kan je er wel tien hebben, riepen we altijd en dat is eigenlijk nog steeds zo. Alleen zien we dat niet meer echt als voordeel of fijn, want we hebben het idee dat Stefan iets teveel op zichzelf is. Zichzelf vaak terugtrekt en het prettig vindt om geen mensen om zich heen te hebben. Dat kan hij niet van z’n ouders hebben, want wij zijn eigenlijk vrij open en hebben juist graag mensen om ons heen.
Nu is het ook zo dat Stefan zich graag als meisje kleedt. Toen hij kleiner was moesten we er voornamelijk om lachen: ‘hadden we toch een soort dochter’, maar nu hij wat ouder wordt (hij is bijna 6) vinden we het toch wel lastig. In dit jongensgezin hebben we alleen maar spijkerbroeken, jongenstruien, jongensjassen, jongensspeelgoed en ga zo maar door, daarom is het ook best een dingetje om mee te gaan in de wensen van Stephan.
Speelt hij bij vrienden met de barbiepop of de Elsajurk van hun dochter, dan denk ik de ‘hierbij wel toepasselijk’ woorden Let it go. Maar ton ik laatst bij de H&M roze maillots aan het kopen was voor bij zijn lievelingsjurk, moest ik toch even slikken.
Zelf is hij er heel erg relaxed over: ‘Mam, ik denk dat ik gewoon een meisje ben’ of ‘Ik ga aan sinterklaas vragen of ik een meisje mag worden’. Naar de jongenstoilet gaan is geen optie. Jongens op zijn feestje uitnodigen eigenlijk ook niet. Wij hebben besloten hem maar te laten en we zien wel wat er gebeurt. Mijn man riep laatst gekscherend dat hij net zoveel zou houden van Stefan of Stefanie en dat is ook zo, maar of de buitenwereld daar net zo over gaat denken…
Reageer op artikel:
Mijn zoon draagt jurken en heeft speldjes in
