Deel 2 van Alyssa’s zwangerschapsverhaal: testen in Viëtnam
Eerder vertelde Alyssa dat zwanger worden niet vanzelf ging. Lees hier het vervolg van haar zwangerschapsverhaal.
Met onze billen in Viëtnam
Met onze billen in Viëtnam wilden wij wat tijd voor ons zelf hebben zonder teveel aan ons hoofd. Even geen ovulatietesten, gore chinese kruidenthee, acupunctuur en nog veel meer, maar gewoon even wij zijn. We zijn enorm gaan genieten van dit land, de cultuur en het eten.
Aan de cocktails…
Wetende dat mijn menstruatie in de eerste week zou moeten komen had ik just in case testen meegenomen voor het geval mijn menstruatie uitbleef. Ik had een vrij regelmatige cyclus gelukkig. Ondanks dat ik al een jaar geen alcohol had gedronken vanwege de kinderwens, waren wij aan het eind van de eerste week enorm aan het genieten op een boot van verschillende cocktails, dit terwijl ik eigenlijk niet zo van de alcohol ben, maar op dit moment was het wel even lekker. Tot me een naar gevoel besloop, wat nou als dit de maand is dat het toch zo is. Wetende dat dit mogelijk ook niet zo kan zijn, bleef ik het gevoel houden. Met manlief in gesprek en besloten dat we nog niet testen, maar pas eind volgende week zouden kijken als de rode vlag nog niet uit zou hangen.
Dagen verstreken maar de menstruatie bleef uit. Goede hoop maar ook weer die onzekerheid. We waren met een groepsrondreis en zaten op dit moment in een hotel waar we voor een kort verblijf zouden zijn. Er was toen ook een enorme storm door Vietnam aan het razen waardoor we niet uit dat hotel weg konden. Die dag besloten we dan toch voor de zekerheid een test te gaan doen.
De test
‘s Morgens het bekende ritueel met testen, plassen met ochtendurine over het stokje, wat overigens best lastig is als je nog erg moe bent, en dan vervolgens 5 vreselijke lange minuten wachten, wachten en wachten. Samen duimen draaiend, ijsberend wachten tot die 5 minuten om waren. Stiekem tussendoor had ik er een blik op gewaagd omdat ik mijn handen aan het wassen was, naast de wasbak lag de test te wachten. Al voor de tijd om was zag ik iets verschijnen….
Hetzelfde, en toch anders
Na 5 minuten gingen we dan echt goed samen de test bekijken. En ja hoor, niet gelovend, onzeker, twijfelend maar ook een vleugje blij zagen we daar dan toch een hele duidelijke tweede streep staan. We durfden niet te blij te zijn, we hadden het al eens meegemaakt maar toch voelde het voor mij anders dan anders. Gek eigenlijk achteraf gezien.
We hadden nog bijna 2 weken in Vietnam en hebben hier verder genoten van deze mooie reis. Al werd ik richting het einde van de reis misselijker in de ochtend, kreeg mijn broek niet meer dicht en was er wat argwaan in de groep omdat ik ineens geen alcohol meer wilde, oeps.
Naar de verloskundige
Samen wilden we wel zo snel mogelijk na terugkomst een bezoekje bij de verloskundige hebben staan. Na wat heen en weer gemail was dit gelukkig ook mogelijk. Uiteraard bij een andere kliniek, bij de kliniek van de vorige 2 miskramen wilde we nooit en dan ook nooit meer komen. Op maandagochtend om 6 uur landen we in Schiphol en om 4 uur ‘s middags hebben we de afspraak gepland staan. Mijn moeder kwam ons ophalen en moest haar dan ook een excuus vertellen waarom wij ‘s middags ineens weer even weg moesten. Ik heb het gegooid op de dermatoloog, een moedervlek die ik al jaren heb vertrouwde we ineens niet meer. Mijn moeder vond het allemaal prima, ze moest eens weten.
Fijne sfeer
Om half 4 naar de verloskundige en op tijd zaten wij te wachten in de wachtkamer. Wat hangt hier een fijne sfeer, al zoveel prettiger, we hadden een goeie keus gemaakt. En daar kwam het, mijn naam werd genoemd en we mochten mee naar de spreekkamer. Het was onze eerste keer dus moesten we eigenlijk, zoals normaal, eerst een hele vragenlijst invullen over ons beide. Door het mail contact wist zijn van onze onzekerheden af en hoe de afspraken eerder in het jaar verlopen waren. Zij zag onze ongerustheid en zenuwen en zei toen ‘Zullen we anders eerst even gaan kijken?’. Ik kon wel huilen bij die woorden, wat fijn dat ze zo meedenkt door zoiets simpels voor te stellen. Voor ze uitgesproken was zeiden wij al volmondig ja.
Jaaaa
Met knikkende knieën broek los en op tafel. Met een goed gevulde blaas ging ik op tafel liggen met de hand van mijn man in mijn handen. Zou het dit keer wel een goed beeld zijn of krijgen we weer een termijn wat niet klopt of een leeg vruchtzakje? De verloskundige zet de echo op mijn buik en via een televisie kunnen wij meekijken met haar beeld. Voor wij beseffen wat we zien zegt zij al gelijk ‘Aah Ja Hoor, kijk daar is hij’. Ze hield de echo op één plek en daar zagen we ons klein aapje met een hartje die heel mooi aan het kloppen was. Knijpend in de hand van mijn man en huilend was ik zo opgelucht en zo blij. Na een paar metingen werd ik gezet op uitgerekende datum 15 juni 2018, bij de termijnecho is dit vervroegd naar 10 juni 2018. Wat een prachtige datum, 10 juni 2019.
Deel 1
Benieuwd naar het eerste deel van Alyssa’s ervaring? Lees het hier.
