Nina BUSKRUIT met... persoonlijk 30 okt 2017

Ik zou een zoon krijgen, maar er kwam een dochter uit

Dolgelukkig waren we toen ik een positieve zwangerschapstest in handen had, we waren nog helemaal niet zo lang bezig, dus ik verwachtte het totaal niet.

We hadden besloten zoveel mogelijk van deze zwangerschap te genieten en er vooral heel ‘relaxed’ in te staan en ons niet gek te laten maken door de buitenwereld.

Ik voelde me eigenlijk de hele zwangerschap goed, had geen gekke kwalen of klachten en besloot om – naast alle standaard testen en echo’s – geen extra controles te doen.

Wel hadden we besloten het geslacht te willen weten. We hadden geen voorkeur, maar zo konden we ons een beetje verheugen op wat komen zou en kon ik al lekker een beetje shoppen.

Met 19 weken hadden wij de 20-weken-echo: met gezonde spanning gingen we er naar toe. Zou alles erop en eraan zitten? En… als alles zou kloppen, zouden we een zoon of een dochter krijgen. Al snel bleek alles in orde en kregen we te horen dat wij een zoontje zouden krijgen. Wat een feest, vooral mijn partner was apetrots en heeft geloof ik iets in de zin van ‘mannen maken mannen’ naar al z’n vrienden gestuurd.

Blauw

Ik vond het natuurlijk ook ontzettend leuk en de weken erna ging ik alvast een beetje blauw shoppen. Het kinderkamertje werd een echte jongenskamer en ik besloot de Bugaboo ook in het blauw te bestellen. Misschien een beetje hormonaal, maar dat kon me destijds niet zoveel schelen.

Samen met mijn moeder had ik een bevallingspakje uitgekozen voor onze kleine man in het lichtblauw met een bijpassend mutsje.

De dag dat de weeën begonnen en mijn partner en ik in het ziekenhuis waren, waren mijn zussen en zwagers ons huis aan het versieren. Blauwe ballonnen, servetjes en zelfs een blauwe taart. Een slinger met IT’S A BOY hing voor het raam, maar van dit al hadden wij natuurlijk geen weet.

Want ondertussen mocht ik al bijna persen. Het was naar mijn weten een prima bevalling en oh wat was ik blij toen ik eindelijk mocht persen en daar was HIJ. Of in ieder geval dat dachten wij. Ik hoorde iemand ons feliciteren met onze dochter. Ik was nog een beetje in shock van de bevalling en mijn partner blijkbaar ook, want hij hoorde het niet. Ik vroeg zachtjes aan hem.. zeiden ze nou een dochter? Hij liep er heen en aan zijn gezicht zag ik dat ik het goed had gehoord. Begrijp me niet verkeerd, ik had totaal geen voorkeur, maar nu lag er een meisje (zonder naam, want daar hebben we het nooit over gehad) in blauwe kleertjes met een blauw mutsje met ouders die totaal overdonderd zijn.

Achteraf kunnen wij ontzettend lachen om dit verhaal, vooral toen we thuis kwamen in een blauwe zee van slingers, ballonnen en taart. Daar de blauwe Bugaboo stond en we dit verhaal wel honderd keer hebben moeten uitleggen. Het was gewoon een foutje bij de echo en een foutje is menselijk.

Wij zijn ontzettend trots op ons meisje-meisje, want dat is ze, maar bij een volgende zwangerschap laat ik het driedubbel testen!