Nina BUSKRUIT met... persoonlijk 1 aug 2017

Vliegen

Vliegen met kinderen, het is niet mijn favoriete bezigheid. Ja, vanaf een jaartje of vier is het prima te doen, maar met een dreumes van anderhalf loop ik de halve vlucht met klotsende oksels en een nervous-breakdown.
Ik kijk jaloers naar de mensen die met een kussentje in hun nek een serietje op de i-pad zitten te kijken.

Het grootste gedeelte van die mensen zijn zich waarschijnlijk niet bewust van hun luxe positie. Ze dutten af en toe even in of lezen een half boek uit. Ondertussen heb ik al een paar kilometer afgelegd op het gangpad, rennend achter mijn dreumes aan of – met een beetje pech – met hem in mijn armen omdat hij de stoel voor zich nu wel gezien heeft.
De rozijntjes die ik had meegenomen liggen inmiddels onder de stoel voor me en mijn witte blousje heeft meer weg van een dalmatiër.

Hij raakt alles en iedereen aan en loopt met zijn blote voeten door het gangpad en zelfs de wc in, dit is voor een moeder met enorme smetvrees niet te doen. Er gaat zeker een pak snoetenpoetsers doorheen en ik denk aan mijn douche zo meteen.

De meeste mensen lachen lief naar me en vooral mijn zoon het weg-renspelletje doet.  Ik neem me voor dat ik hem terug pak over een jaar of 40, dat ik als oudje door het vliegtuig ga rennen en hij om de seconde passagier voor passagier zijn excuses moet aanbieden voor mij. Dat ik de hele dag niet naar de wc moet, maar precies als het teken ‘riemen vast’ aanstaat dat ik dan besluit te gaan poepen en heel hard ‘bah’ te roepen en naar mijn billente wijzen.
Dat ik al het drinken wat ik krijg expres op de grond wil druppelen en mijn speen en knuffel op de onmogelijkste plekken gooi, zodat hij op handen en voeten het weer mag pakken.
En dat als hij er helemaal doorheen zit en kapot is van de reis, ik wanneer de landing wordt ingezet besluit in slaap te vallen en dus niet alleen de koffers, maar ook ik getild wil worden.

Ik krijg een lach op mijn gezicht bij de gedachte, knuffel mijn kleine apie die nu – 3 minuten voor landing – in mijn armen in slaap is gevallen. Je bent het liefste wat ik heb.