Suzanne is Bewust Alleenstaande Moeder
Suzanne is bewust alleenstaande moeder en deelt haar openhartige, roerende verhaal
In mijn puberteit, en eigenlijk nog wel een paar jaar daarna, moest ik niets hebben van het idee van kinderen krijgen. Zo’n krijsend wezen in huis, je vrijheid kwijt zijn en om heel eerlijk te zijn zat ik ook niet op de relatie te wachten die daarbij hoort. Want kinderen krijgen doe je met een partner… toch?
Ik heb wel relaties gehad, maar die duurden nooit lang. Dus op een gegeven moment heb ik besloten dat het gewoon niet voor mij was weggelegd. Soms jammer, maar ik voel me er goed bij.
Toen ik rond mijn 23e begon te beseffen dat het weleens zou kunnen gebeuren dat ik nooit de mogelijkheid zou krijgen een kindje te krijgen begon mijn kinderwens te groeien. Ik had een eetstoornis waardoor ik mijn lijf schade berokkende, en die relatie hè.
Op mijn 29e ben ik serieus begonnen met oriënteren op het BAM-schap, want dat zou het dan worden. Bewust alleenstaande moeder. Ik besloot zelf een donor te zoeken en ben eind van dat jaar begonnen met de pogingen om zwanger te worden. Lastig om alleen te doen, de teleurstelling na een mislukte poging, het verdriet na mijn miskraam. Maar uiteindelijk ben ik zwanger geraakt van het mooiste mannetje ooit! Zwanger zijn vond ik het grootste deel van de tijd heerlijk. Ik kon genoeg delen met mijn omgeving en heb nergens echt last van gehad.
5 Januari van dit jaar ben ik bevallen. Helaas had ik een hoge bloeddruk dus ben ik 2 weken voor de uitgerekende datum ingeleid. Pittig, maar het verliep erg vlot en nu kan ik al 7 weken genieten van mijn kleine wonder. Mijn tante is bij de bevalling geweest en was een enorme steun. Nu ook is ze er altijd voor ons en daar ben ik heel erg dankbaar voor.
Natuurlijk is het zwaar. Alle zorgen, nachtelijke huilpartijen en voedingen zijn voor mij. Soms mis ik iemand waarmee ik de zorgen en onzekerheden kan delen, of iemand die hem in de nachten een half uur hoog houdt na de voedingen vanwege de reflux. Even bij iemand uithuilen of na een lange dag vertellen dat hij zoveel heeft gelachen! Maar ik hoef mijn geluk niet te delen, ik hoef mijn zoontje niet te delen en dat vind ik dan weer een voorrecht. Alleen ik bepaal hoe ik mijn kind opvoed. Ik zal fouten maken, het moeilijk hebben en zo nu en dan met de handen in mijn haar staan, maar ik heb de mooiste baan van de wereld nu.
De donor zal geen rol spelen in de opvoeding. Mocht mijn zoon ooit vragen krijgen of de behoefte voelen zijn donor te ontmoeten dan kijken we op dat moment hoe we dat vorm gaan geven. Ik kan nu wel beslissen hoe dat gaat verlopen, maar mijn zoon zal aan moeten geven waar hij behoefte aan heeft.
Ik heb wel te maken (gehad) met oordelen van anderen en die zullen vast nog vaker voorbij komen, maar die laat ik gaan. Dit is mijn keuze, de beste keuze die ik ooit heb gemaakt en wij gaan het heel goed redden met zijn tweetjes.
Daarbij heeft hij een ontzettend lieve familie, met oud-tantes en -oom, een heel lieve oma en oom en tante en zelfs nog overgrootouders! Zij zijn minstens zo blij als ik met zijn komst.
Over een paar jaar hoop ik hem een broertje of zusje te kunnen geven, maar de tijd en ervaring zal leren of dat gaat lukken.
Voor nu ben ik ongelooflijk trots op mijn kind en stiekem ook wel een beetje op mezelf!
Meer weten over Bewust alleenstaand moederschap? Kijk voor meer informatie op bam-mam.nl
