Kokend water over mijn kindje
Kokend water over mijn kindje
Eigenlijk kan ik er niet over praten, want het is nog veel te vers. Maar mijn partner vindt het nodig – of eigenlijk noodzakelijk – dat ik dit verhaal vertel en deel met andere vaders, moeders, oppassen, grote broers of zussen of eigenlijk met iedereen.
Als ik er weer aan denk krijg ik spontaan kippenvel en word ik misselijk en iedere keer als ik mijn ventje zie voel ik me diep en diep schuldig.
Het was 2 oktober, de verjaardag van onze oudste dochter. Familie en vrienden zouden op de thee komen (ook een uitdrukking die ik liever niet meer gebruik). Je kent allemaal die momenten wel. Iedereen komt tegelijkertijd binnen, feliciteert je en is op zoek naar de jarige job. De jarige job is druk bezig met haar kadootjes uit te pakken, alle kinderen rennen rond en ik probeer orde te scheppen in de chaos van jassen ophangen en mensen welkom te heten.
Na een tijdje willen we de taart aansnijden en voor haar zingen. Iedereen zit aan de ronde tafel, maar door de weinig plekken, staan de volwassenen. Er komt nog iemand binnen die ik nog snel een thee wil geven, net op het moment dat we hieperdepiep hoera zeiden. Mijn zwager deed automatisch zijn armen omhoog bij het roepen van “hoera” , op dat moment sloeg hij de kop kokend hete thee uit mijn handen en kwam de thee in de nek en over de rug van mijn zoontje van twee. Hij gilde en gilde het uit, je hebt nog nooit zoiets ergs gehoord.
Mijn buurvrouw is arts en handelde direct, nam hem onder de douche en ik blokkeerde. Ik was blij dat zij iets deed, want ik kon niks meer.
Nadat we hem heel lang onder de douche hebben gezet en een paracetemol hebben gegeven zijn we naar het ziekenhuis gereden. Mijn buurvrouw had al gebeld en ze stonden ons al op te wachten. Ik moet zeggen dat ze erg goed handelden en ik had het gevoel in goede handen te zijn. Hij kreeg een speciaal gaas op zijn nek en rug en ze wilden hem die nacht in ieder geval daar houden. Ik ben bij hem gebleven, maar heb geen oog dicht gedaan, het ventje had zoveel pijn.
Ik voelde me zo schuldig. Inmiddels zijn we een paar maanden verder, maar we zijn er nog lang niet. Hij heeft nog steeds pijn en het is heel erg zichtbaar in zijn nek en op zijn rug en dat zal het altijd blijven. Buiten spelen doet ontzettend veel pijn en eigenlijk zijn bijna alle bewegingen die vroeger zo normaal waren, nu erg pijnlijk.
Ik wil met dit verhaal iedereen waarschuwen. Thee of koffie in de buurt van kleine kinderen is gewoon levensgevaarlijk, zo ook cup a soup en dat soort dingen. Kijk ajb uit…. je draait het nooit meer terug.
