Ik heb hem erin geluisd
Ik heb hem erin geluisd
Bij het opschrijven van dit verhaal voel ik het schaamrood alweer op mijn kaken. Mijn partner heeft vanaf het begin aangegeven geen kinderen te willen. Hij vindt kinderen leuk en schattig, maar niet voor zichzelf. Toen we bij elkaar kwamen en dit zei waren we allebei begin 20 en dacht ik: dat zien we dan allemaal wel. En eerlijk gezegd, nam ik het ook niet zo serieus, want welke man wil nou dolgraag kinderen als ze nog zo jong zijn. De eerste paar jaar hebben we het onderwerp kinderen gelaten voor wat het was, maar toen we wat serieuzer werden en gingen samen wonen, begon ik er weer over. Voor Joep stond zijn beslissing vast en hij vond dat ik er niet meer over moest beginnen. Hij had het tenslotte al jaren geleden aangegeven en dat is ook waar.
Toen om mij heen iedereen kinderen kreeg en met dikke buiken rondliep voelde ik pas hoe groot mijn kinderwens was, maar aangeven bij Joep durfde ik niet meer, uit angst voor het antwoord. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Kiezen voor mijn eigen geluk en voor een baby gaan of bij Joep blijven en zijn wens respecteren?
Zonder het met iemand te bespreken besloot ik het aan het lot over te laten. Ik slikte stiekem de pil niet meer, maar haalde er wel iedere dag een pilletje uit zodat het niet opviel. We hadden al jaren seks zonder condoom, omdat ik aan de pil zat, dus Joeps was zich nergens van bewust ton we seks hadden. Voor mij was het anders. Ik kon alleen maar aan zijn zaad denken en hopen dat het raak zou zijn. Na een paar maanden was het zover: ik werd niet ongesteld en had een vreemd voorgevoel. Toch durfde ik een week lang geen test te doen, want wat zou ik zeggen? En wat als Joep bij me weg zou gaan vanwege de baby of nog erger: als hij me voor de keus zou stellen of de baby weg of hij. Ik kreeg de zenuwen al bij de gedachte. Af en toe zei ik tegen hem dat ik me niet zo lekker voelde en niet wist wat het kon zijn. Volgens Joep moest ik het wat rustiger aan doen op mijn werk en ook op sociaal gebied wat gas terugnemen. Dat kwam we stiekem wel goed uit, want zo kon ik beter verbloemen dat ik geen alcohol nam. Na een tijdje heb ik toch een test gedaan. De test was overduidelijk, ik was zwanger.
Toen ik heel erg misselijk werd en in de ochtend moest overgeven, was het nota bene Joep die een grapje maakte of ik niet zwanger was. Deze opmerking heb ik aangegrepen en gezegd dat ik naar de huisarts zou gaan. Bij de huisarts kreeg ik een test en ja hoor.
Met mijn staart tussen mijn benen belde ik Joep en vertelde dat hij even moest gaan zitten. Gek genoeg reageerde hij apen-relaxed. Dan moest dit maar zo zijn, was zijn reactie. Inmiddels ben ik 34 weken zwanger en Joep is helemaal druk met het babykamertje. Hij zegt nog steeds hier niet zelf voor te hebben gekozen, maar dat het vast allemaal goed komt. Ik voel me soms echt een slecht mens, maar bedenk me dan dat Joep straks met het mooiste van de wereld in zijn armen loopt, dat hij dan echt wel bij zal zijn.
EMMY
