Nina BUSKRUIT met... persoonlijk 22 nov 2017

Zwanger en bijna verdubbeld

Je kent wel van die mensen die als ze acht maanden zwanger zijn alleen hun bovenste knoopje open hoeven te zetten en je van achter niet eens ziet dat ze zwanger zijn. Die een week na hun bevalling weer in hun oude kleren lopen, of er niks gebeurd is.

Ik had mezelf voorgenomen er zo een te worden, maar helaas is dat tot vier keer toe totaal mislukt.

Toen ik zwanger was van de eerste, was ik – de eerste maanden – zo ontzettend misselijk en eten was eigenlijk het enige waar ik me beter door voelde. Overal lagen crackers en liga’s: naast mijn bed, in mijn bed, door het hele huis, in mijn auto, in mijn tas, op mijn werk en non-stop at ik ze. Niet dat crackers en liga’s nou zo erg zijn, maar als er geen rem meer op zit dan doet dat wel wat. Toen ik me na drie maanden weer normaal voelde en al mijn vriendinnen de kroeg ingingen, lag ik met chipjes, koekjes, ijs en alles wat je maar kunt bedenken op de bank lekkere films of series te kijken. Niet dat ik het gevoel had dat ik voor twee moest eten, maar dat deed ik blijkbaar we, of eigenlijk at ik voor vijf. Het viel mij eigenlijk niet zo op dat de kilo’s er aan alle kanten aankwamen, maar toen ik na drie maanden zwangerschap al acht kilo zwaarder was geworden vond ik dat best veel, maar ach het kon me ook eigenlijk weinig schelen en besloot daarna om ook maar niet meer te wegen.

Toen aan het einde van de zwangerschap een zwangere vriendin vond dat zij een dikkere buik had dan ik en was overtuigd van het omgekeerde, gingen we om de beurt op de weegschaal. Ik denk dat mijn weegschaal even op zijn tanden moest bijten toen ik op ‘m ging staan, want wat op het schermpje stond was echt niet normaal. Ik was ruim DERTIG kilo aangekomen en eigenlijk was ik nog steeds in de veronderstelling dat ik er nog bijna hetzelfde uitzag als een aantal maanden daarvoor.

Toen de baby was geboren en ik een aantal dagen na de bevalling niet kon geloven dat het ooit nog goed zou komen mijn dat lichaam, ging ik voor de grap op de weegschaal staan. Huh, alweer tien kilo eraf, nou nog twintig. Gek genoeg waren al die dertig kilo er voor ik het wist er weer af en was er eigenlijk niks meer te zien van hoe het even daarvoor was geweest. Bij de zwangerschappen die volgden besloot ik echt een beetje op te letten en me niet zo te laten gaan. Het gekke was: ook bij deze zwangerschappen kwam ik rond de dertig kilo aan. Ik ben dus in totaal 120 kilo aangekomen en ik denk zo’n 118 afgevallen. Dat arme lichaam van mij, ik had haar nog zo beloofd er zo een te worden dat je van achter niks zag en alleen maar 1 knoopje hoefde open te zetten. Mislukt.