Redactie
Redactie Gastblogger 4 mei 2019

De schoonheid van imperfectie. #doeslief (Door Karlijn Migo-Merx)

Deze week lazen we een post op Facebook over de schoonheid van imperfectie en het feit dat mensen wat liever voor elkaar zouden moeten zijn #doeslief. De post van Karlijn Migo-Merx raakte ons en we mochten hem van haar delen. Dat doen we graag. Voor ieder die er wat aan heeft.

Haat

Van de week las ik @lindamagazine over #haat en schrok me rot. Hoeveel rotopmerkingen Linda de Mol met grote regelmaat over zich heen krijgt. Heel treffend was de cover. Waar ze alle scheldkannonades letterlijk op haar lijf geschreven had. In grote zwarte letters. Heel heftig.

 

Social Media

Natuurlijk weet ik dat er met de komst van social media een heel nare trend is ontstaan. Van elkaar verbaal finaal afmaken. Van alles maar zeggen wat er in je op komt. Van ongenuanceerde woordendiarree spuien. En dat hoppa, op twitter, facebook of insta knallen.

 

Trollen

Dat er zelfs mensen zijn die daar hun dagelijkse bezigheden van hebben gemaakt. De zogenaamde trollen.
Om mensen bewust te kwetsen. Met de meest grove uitspraken. Zomaar. En daar nog de lol van in zien ook.
Maar dan toch liever niet met foto gepubliceerd willen worden. Omdat hun baas daar waarschijnlijk niet zo blij mee zou zijn…

 

Real life

Ook wij maken het mee. Als ouders van een meisje met een chromosoompje extra, krijgen wij regelmatig de meest lompe opmerkingen. Ongevraagd.
Laatst nog. Ik had een masterclass gewonnen. En mocht aansluiten bij groep mensen die werken aan personal branding. Bij de kennismaking zat ik naast een man die ook een zus met een Down Syndroom bleek te hebben.
En we kwamen in een mooi gesprek. Een van de andere deelneemsters ving ons gesprek op en vroeg mij of we het wisten van te voren. Dat we een kindje met Down zouden krijgen. “Nee, dat wisten we niet. Maar als we het wel hadden geweten, was ze er ook geweest”, antwoordde ik. “Oh, nou ik werk met van die gehandicapten, en ik heb altijd tegen mijn man gezegd, dat als ik zo’n kind zou krijgen dat ik het direct zou laten weghalen” zei ze. …

 

… Die zat…

Zo. Die zat. Ik kon even niks meer uitbrengen. Dacht, als ik nu antwoord geef, bijt ik je kop eraf. En dat is dan ook niet zo heel aardig. Gelukkig viel een van de andere deelnemers mij bij. Dat hij wel een beetje schrok van wat ze zei. Dat gaf mij even de ruimte om bij te trekken. Ik, die normaal gesproken echt niet op mijn mondje ben gevallen, kon echt even niks meer uitbrengen. Heb geloof ik nog iets gebrabbeld van: Nou, we zijn anders wel heel blij met haar hoor…

 

De schoonheid van imperfectie

De hele dag ben ik in gedachten bezig geweest met of ik nog iets zou zeggen tegen haar. Dat ze het recht niet heeft om ons kind ongevraagd te degraderen tot een minderwaardige levensvorm met haar woorden. Dat ik helemaal niet zit te wachten op een uiteenzetting van de beslissingen die zij en haar man hebben gemaakt toen ze zwanger mochten raken van hun kind. Dat ze zich af moest vragen wie hier nu beperkt is, dat zij alleen maar een handicap ziet. En niet voorbij die handicap kan kijken. Naar de mens achter die zogenaamde handicap.
Naar mogelijkheden in plaats van naar beperkingen. Naar de schoonheid van imperfectie.

 

Conclusie

En gaandeweg de dag kwam ik tot de conclusie dat er altijd mensen zullen zijn, die zo tegen het leven aankijken. Als iets dat maakbaar is. Die zomaar ongevraagd hun mening ventileren. Maar eigenlijk helemaal niet beseffen wat ze eigenlijk zeggen. Of misschien ook wel. En dat dat ok is. Dat ik het daar mee te doen heb.
Dat zij die mening mogen hebben. Maar die in mij een vuur doen aanwakkeren. Die mij doen realiseren hoe trots ik ben op mijn kind. Op alledrie mijn kinderen. Ieder op zijn eigen manier uniek. Ieder met een eigen verhaal. Ieder anders mooi.

 

We hebben allemaal een verhaal

Daarom raakte dit filmpje mij zo. Want we hebben allemaal een verhaal. We hebben allemaal wel iets wat anders is. Een dikke kont. Een grote neus. Grijze haren. Ik heb het trouwens alle drie ?

We hebben allemaal wel iets, wat afwijkt van de norm. Wat die norm ook mag zijn. Als je daar los van kunt komen, kun je naar mijn idee echte schoonheid ervaren. De schoonheid van zelfliefde. Van mildheid. Van verdraagzaamheid. Van tolerantie.

Ik zou bijna zeggen Amen.
Maar echt mensen…
#doeslief

Reageer op artikel:
De schoonheid van imperfectie. #doeslief (Door Karlijn Migo-Merx)
Sluiten