Deel 2: De eerste week: het nieuwe gezinnetje vertrekt naar huis
Louise is 30 jaar, woont en werkt in Amsterdam, en is al 100 jaar samen met haar jeugdliefde Frits. Na de bevalling van haar zoontje Diederik besloot zij een dagboek bij te houden waarin ze alle leuke, verwonderlijke, verbazingwekkende, gekke, grappige, minder leuke, maar in ieder geval memorabele momenten opschrijft. Een kijkje in het leven van een moeder en haar eerstgeborene…
Deel 2: De eerste week: het nieuwe gezinnetje vertrekt naar huis.
19 oktober 2016.
Twee dagen oud ben je nu! Na de goede zorgen in het ziekenhuis stappen we om 12:30 uur met papa in de auto om naar huis te gaan. Met z’n drieën als gezinnetje naar huis!!! Spannend vinden we het om met jou in de auto te zitten en hoewel het ziekenhuis letterlijk 3 straten van ons huis verwijderd is en we hooguit 5 minuten over deze afstand doen, zijn papa en ik muisstil om te horen of je nog wel ademt (naast je op de achterbank hang ik met mijn oor letterlijk aan je lippen). Het is ook wel erg koud buiten! Heb je het wel warm genoeg? Heb je het niet té warm?
En dan zijn we veilig thuis aangekomen. Heerlijk om met z’n drietjes als kersvers gezinnetje thuis aan te komen.
Met de invalkraamhulp stoppen we je in badje. Je eerste keer. Dat vind je niet leuk. Je wordt ’s nachts maar 1 keer wakker om te drinken, dat is echt luxe! Je ligt lekker tussen papa en mij in bed op je aankleedkussen. Gezellig hoor!
20 oktober 2016
Een van mijn beste vriendinnen komt al vroeg langs om ons een beetje te helpen. Haar zoontje is al 3,5 maand oud, dus zij heeft écht al behoorlijk wat moeder-ervaring. En jij en ik zijn dus heel erg blij met haar hulp. Dan om 12:30 uur komen maar liefst 2 kraamhulpen binnenwandelen: Laura en Xenia (een stagiair). Ik ben blij met 2 hulpen, want denk “4 handen in plaats van 2”. Maar schijn bedriegt, deze twee dames worden van werken liever niet moe, en Xenia spreekt nauwelijks Nederlands!? En aangezien mijn Pools ook niet-bestaand is, communiceert dat prettig….
En dan is het weer nacht. We hopen op weer zo’n goede nacht, maar jij hebt helaas andere plannen voor ons: huilen, geknuffeld worden, wil je nou eten, of toch niet? Wij weten het ook even niet meer. Het is je vergeven, je bent per slot van rekening nog maar 4 dagen oud.
21 oktober 2016
Lieve vriendin komt weer helpen vandaag. Bezoek komt inmiddels af en aan lopen. Papa is druk, druk, druk want heeft dit weekend de belangrijkste beurs van het jaar.
Vandaag komt er ook iemand voor de hielenprik en gehoortest. En de prik doorsta je zo stoer! Geen kik geef je. En ook voor de gehoortest krijg je een 10 (nr. 2 is binnen!).
Ook worden we platgebeld, berichtjes en kaartjes stromen binnen: allemaal voor jou! Leuk hoor al die aandacht!
Op wie van ons twee – papa of mama – lijk je nou eigenlijk?
We hebben géén idee! De een zegt mijn mond, de ander zegt papa’s ogen, maar misschien ben je wel gewoon een goede mix.
Persoonlijk zien wij het als volgt: papa vindt je op een capucijner-aapje lijken en ik vind je op een krielkipje lijken.
Hoe dan ook: we vinden je prachtig!
Je bent trouwens een echt een kind van je vader; een nachtbraker. Na de 22:45 uur-borst heb je niet meer geslapen tot 3:00 uur. En wij dus ook niet. Maar eindelijk ging het licht uit, en heb je ons tot 8:00 uur slaap gegund. Het maximaal haalbare op ‘jouw leeftijd’ volgends de kraamverzorgende, dus daar prijzen we ons gelukkig mee.
22 oktober 2016
Vandaag ga je voor het eerst in de Tummy Tub, en je vindt het lekker!
Ook zijn we druk bezig geweest met je geboortekaartjes. Iedereen is aan het werk gezet om de vlindertjes en strikjes aan de kaartjes te maken. Het resultaat mag er zijn!
Omi is vandaag gekomen en blijft slapen. Ik ben eindelijk weer een beetje op de been en heb het wel gehad met op bed liggen, ik krijg er bijna doorligplekken van.
Vannacht ben je maar 1 x wakker geworden om te eten. Halleluja, wat boffen we met jou!
23 oktober 2016
Je neefjes, we noemen ze gemakshalve maar even Storm 1 en Storm 2, komen op bezoek. Als ze 2 uur later vertrekken is het huis bijna letter afgebroken. Wat een drukte. Is dit ons voorland? Nog even op de foto voordat ze echt gaan, en dan… RUST! Jij hebt er volgens mij geen benul van gehad, of in ieder geval heb je je slaap er niet door laten belemmeren, en gewoon door alle herrie doorgesnurkt.
Vandaag komt andere oma slapen en omi vertrekt weer.
Vandaag heb je last van krampjes, maar dat komt hoogstwaarschijnlijk door de goulash met heel veel ui die omi had meegenomen. Uien en borstvoeding is geen top-combinatie.
En je hebt vandaag voor het eerst geduimd! Waarschijnlijk een toevalstreffer. En hoewel het niet eens meer echt nieuws is; je hebt ons weer een heerlijke nachtrust gegund, maar 1 keer wakker geworden.
Reageer op artikel:
Deel 2: De eerste week: het nieuwe gezinnetje vertrekt naar huis
