Zo, nu eerst een kop koffie
Het eerste dat in mij op kwam vanmorgen om half negen was: Zo, nu eerst een kop koffie. ALLEEN!
Want hoe veel ik ook van al die monstertjes houd en hoe heerlijk de vakantie was met z’n allen, de maandag na de vakantie is toch wel het hoogtepunt van de vakantie.
Kan geen dierentuin, bioscoop of springpark meer zien
Natuurlijk dacht ik vanmorgen toen de wekker ging wel eventjes dit meen je niet, maar ik herpakte me snel. Maakte een kop thee voor mezelf en wekte de kinderen vervolgens een voor een. Dat werd me – op z’n zachts gezegd – niet geheel in dank afgenomen, maar na een lekkere warme douche en een gebakken eitje kwamen ze langzaam op gang. De bel ging en het vriendinnetje van onze oudste dochter stond voor de deur, zoals dat al jarenlang iedere schooldag gebeurt.
Een voor een wenste ik ze een fijne dag op school en kreeg ik een enorme knuffel van ze. Nog even de jongste naar school brengen. Helemaal blij was hij om z’n vriendjes weer te zien. Toen ik klaarblijkelijk iets te lang over het afscheid deed zei hij: mam, ga je nou? Oké, boodschap begrepen, ik ga al. Denk dat we allebei hetzelfde dachten. Lekker iedereen weer z’n eigen ding. Het was heerlijk, maar na 16 dagen vrij kan ik geen dierentuin, schaatsbaan, bos, bioscoop, koekjesdeeg, puzzel of springpark meer zien.
Huppelend naar huis
Ik weet niet of andere mensen het zagen aan me, maar ik denk dat ik huppelend naar huis ben gegaan. Geen handje vast van een kind, geen kind op mijn nek, niemand die niet mee wil lopen. Helemaal alleen. En nu zit ik thuis, aan de keukentafel. Geniet van een kop koffie. Er zit geen chocolademelk in het melkschuimertje als ik mijn melk voor de koffie wil maken, niemand wil een slokje schuim, niemand wil op mijn schoot en niemand slaat op de toetsen van mijn laptop terwijl ik dit typ.
Fijne ochtend allemaal. Joepie, we mogen weer aan ‘t werk!
Lees ook:
