Willem het ‘stuudje’
11 januari 2014
Lieve allemaal,
Groot nieuws: Willem is een kilo-knaller (sinds vandaag zelfs een 1100-gram-knaller)!
Verder doet hij het ook nog steeds ontzettend goed (voor de echo van zijn hart en de gehoortest gister had hij een dikke tien) dus Olivier noemt Willem nu al ‘een stuudje net als zijn moeder’.
We voelen ons inmiddels helemaal thuis in het AMC en voor de medische terminologie draaien we onze hand niet om.
Voor de geïnteresseerden een klein lesje neo-taal. Ons ‘pre-dismatuurtje’ (te vroeg en te klein geboren) Willem ligt op de ‘NICU’ (Neonatologie Intensive Care Unit). Hij is sinds kort van de ‘CPEP’ (zijn zuurstof maskertje) af en heeft nu slechts een ‘instant-flow’ (snorretje) om hem te helpen met ademen. Via een apparaatje aan zijn voetje wordt de ‘saturatie’ (het zuurstofgehalte in zijn bloed) constant gemeten. Omdat hij af en toe vergeet te ademen krijgt hij soms een ‘brady’ (teruglopende hartslag) maar daar maken de artsen zich niet teveel zorgen om (een gemeen knijpje in zijn voetje doet wonderen). De ‘lange lijn’ (een lang infuus) is inmiddels uit zijn navel en zelfs zijn ‘infuusje in zijn handje mocht er gister uit wat het infectiegevaar vermindert.
Verder zit Willem al op 15×12 (oftewel 15ml x 12 voedingen per dag, wat gelijk staan aan een blikje (choco)moedermelk). Relatief weinig toeters en bellen dus aan het ‘P16-lijfje’ (daar zit Willem nu op de groeicurve en P50 is gemiddeld) van onze Willem. Kortom en in normaal Nederlands: Willem doet het gewoon top!
Voor de mensen die het leuk (niet helemaal het goede woord maar enfin) vinden meer over het onderwerp te weten te komen, kan ik de serie ‘kleine baby’s grote zorgen’ aanbevelen (via uitzending gemist) waar gefilmd wordt op de Neonatologie afdeling in het Sophia Kinderziekenhuis. Zo werd baby Sara gevolgd die met 24 (!!) weken en 500 gram werd geboren. Heel heftig en confronterend om te zien maar ook fijn dat het naar omstandigheden goed afliep met het minimeisje.
Wat veel mensen overigens niet weten over Willem is dat de kleine man is vernoemd naar zijn beide opa’s Pim (een verbastering van zijn echte naam Willem) en Ruud (voluit Rudolf Wilhelmus), zijn vader Olivier Willem en natuurlijk naar de straat (of eigenlijk de weg) waaraan wij wonen, de Willemsparkweg. Het behoeft geen uitleg dat we hem direct na de positieve zwangerschapstest hebben ingeschreven bij kinderdagverblijf Willemsparkje en de Willemsparkschool (en natuurlijk zonder enig probleem door de ballotage zijn gekomen). Verder heeft Willem zelf geen blauw bloed, maar heeft hij wel twee Koninklijke naamgenoten (f.t. Koning Willem en Prince William) wat de naam extra bijzonder maakt. Oh ja, en verder is het natuurlijk gewoon een topnaam voor een topkereltje.
Liefs Olivier & Tessa
Mijn naam is Tessa, en ik ben 33 jaar. Ik woon samen met mijn vriend Olivier en zoontje Willem in Amsterdam.
In juli 2014 kwamen wij erachter dat ik zwanger was van ons eerste kindje. Blijdschap alom natuurlijk. Begin december werd ik echter met spoed opgenomen in het ziekenhuis vanwege ernstige complicaties (in de volksmond zwangerschapsvergiftiging). Dat was geheel onverwacht. De avond daarvoor had ik nog tot laat een strafzitting gehad. Een spannende tijd volgde en ik was erg ziek. Omdat ik nog maar 26 weken zwanger was en de baby bovendien een groeiachterstand had, werd er alles aangedaan om de zwangerschap zo lang mogelijk te rekken. Dit rekken is uiteindelijk tweeënhalve week gelukt. Op kerstavond is onze zoon Willem met een spoedkeizersnee ter wereld gekomen. Een piepklein mannetje van maar 875 gram. Een zware tijd volgde met ups en downs en uiteindelijk mocht onze zoon na bijna 12 weken ziekenhuis mee naar huis.
Het gaat supergoed met hem en wij genieten elke dag volop. Tijdens mijn opname in het ziekenhuis en gedurende de maanden dat Willem in het ziekenhuis lag, heb ik mijn familie en vrienden op de hoogte gehouden van de situatie met updates via e-mail. In eerste instantie nog wat serieus van toon, maar na verloop van tijd met steeds meer lucht en humor. Het ging immers steeds beter met Willem. Het schrijven van de updates werkte voor mij bijna therapeutisch en ik heb ontzettend veel positieve reacties gekregen op mijn stukjes.
Mensen vonden het vooral bijzonder dat wij ondanks alles zo positief bleven en spoorden mij aan mijn stukjes aan een breder publiek te laten lezen. Onlangs is bij mij daarom het idee geboren (hoe toepasselijk) om de updates te verwerken tot columns voor ‘Buskruit met’.
Reageer op artikel:
Willem het ‘stuudje’
