Wel of geen babyfoon?
Wel of geen babyfoon?
Afgelopen week hadden we met een aantal moeders de volgende discussie: heb je wel of geen babyfoon voor je baby, dreumes of peuter.
Moet je echt ieder geluidje horen van je baby of dreumes of ga je pas kijken als je hem of haar echt hoort huilen door de deur heen?
Ik heb altijd babyfoons gehad omdat ik de baby niet kon horen vanaf beneden, maar zette hem dan op een bepaalde stand dat hij alleen aan ging als de baby echt hard aan het huilen was. Ik heb vriendinnen die een babyfoon met camera en alles erop en eraan hebben en als je daar een kopje thee gaat drinken, dan is ze meer met de (slapende) baby bezig dan met ons gesprek.
Ook gebruik ik de babyfoon voor alle muziekjes die er op zitten. In plaats van een slaapmuziekje uit een doosje of knuffel, komt dat uit de babyfoon. Een heel riedeltje en dat werkt als een soort pavlov. Zodra de baby zijn slaapzakje aan kreeg en dit muziekje hoorde, wist hij (letterlijk en figuurlijk) hoe laat het was. Zijn oogjes vielen ongeveer al dicht na tien seconden.
In de nacht hebben we overigens nooit een babyfoon aan, behalve als met met vakantie zijn. In de nacht heb ik onze slaapkamer deur gewoon op een kiertje en als er iets is hoor het het direct. We hebben wel eens met de babyfoon naast ons geslapen, maar dan werden we zo onrustig van alle kleine geluidjes die we hoorden, dat we er zelf niet van konden slapen. Want je hoort niet alleen alles, er gaat ook een lichtje branden.
Iedereen moet natuurlijk doen waar hij of zij zich goed bij voelt en het ligt ook helemaal aan het kindje zelf. Heb je weinig problemen met slapen, dan hoef je waarschijnlijk niet continu naar je babyfoon te kijken. Is je baby bijvoorbeeld een buikslaper, dan vind je het misschien wel fijn om af en toe op de camera te kunnen kijken.
