Ik verlies het vertrouwen in mijn oppas
Ik verlies het vertrouwen in mijn oppas
Mijn man en ik hebben 3 kinderen: een zoontje van 5 jaar oud, een dochter van 4 jaar oud en een zoontje van 10 maanden oud. Mijn man en ik hebben allebei een hartstikke leuke fulltime baan. Beiden zijn we blij met deze invulling, want we halen veel voldoening uit ons werk en zijn druk aan onze carrières aan het bouwen.
Omdat we de kinderen toch het liefst zo veel mogelijk in hun vertrouwde omgeving willen laten zijn en ze de mogelijkheid willen bieden gewoon na school met vriendjes en vriendinnetjes af te kunnen spreken, hebben we er 2 jaar geleden bewust voor gekozen een oppas aan huis te nemen. Komt bij dat we het geluk hebben dat onze beider ouders graag willen oppassen, dus zo hebben we al 2 dagen per week gedekt en de andere 3 dagen hebben we dus de oppas aan huis. Deze oppas, een leuke vrouw van 32, hebben we via een online-oppas-site gevonden. Er zijn nooit problemen geweest en de twee oudste kinderen zijn dol op haar. Ik heb alleen geen goed gevoel over haar band met de jongste.
De eerste 4 maanden na de geboorte van ons jongste zoontje kon ik gelukkig met zwangerschapsverlof en vakantiedagen volledig thuis doorbrengen, wat ik heel fijn vond. De oppas kwam toen wel minder vaak, maar nog steeds 2 dagen per week. Ik was eigenlijk altijd thuis en als zij er was nam ik voornamelijk de zorg voor de jongste op me en zij ontfermde zich over de 2 oudste kinderen.
Op een gegeven moment, met het einde van mijn zwangerschapsverlof in zicht, zijn we de rollen een beetje gaan omdraaien, zodat zij wat meer gewend zou raken aan de baby, de baby aan haar, en ik er nog even lekker op uit kon met de oudste twee.
Vanaf dat moment is het een beetje gaan wringen, want mijn jongste zoontje moet helemaal niets van de oppas weten. En dat is gek, want hij reageert eigenlijk naar iedereen heel open en vrij. Hij geeft altijd iedereen lachjes of ongeremde aandacht, of het nou een man is of een vrouw, iemand met een zware stem of een zachte stem, iemand met donker of licht haar, daarin maakt hij nooit onderscheid. Maar dus wel bij haar. Zodra hij haar ziet begint hij te huilen. Zodra ze hem oppakt, begint hij te huilen. Als ik hem vasthoud en aan haar wil overdragen, begint hij te huilen. En dat dus al een half jaar lang.
Ik heb al wel eens aan de andere twee kinderen gevraagd of de oppas lief is voor hun broertje, maar ik wil ook niet te veel suggestieve vragen stellen. Daarbij, zij zitten al op school, dus was er onder schooltijd gebeurt, dat zien zij natuurlijk niet. Ik controleer zelfs regelmatig nauwkeurig zijn lichaam om te kijken of er geen sporen van mishandeling zijn. Ik heb destijds nooit referenties kunnen checken, want wij zijn haar eerste oppasadres, dus daar word ik ook niet wijzer van. Ze heeft zelf geen kinderen, dus ook daar kan ik niet aan refereren.
Ik vind het heel erg, maar ik merk dat ik het vertrouwen verlies. Ik laat mijn kind met een rotgevoel bij haar achter, zit onrustig op mijn werk en ben blij als ik weer thuis ben en zie dat hij veilig en wel de dag door is gekomen. Misschien zie ik het te zwaar, maar ik ben op het punt aangekomen dat ik ouderschapsverlof op wil nemen om de boel thuis te sturen of om het in de gaten te kunnen houden. Mijn man vindt het onzin, die zegt dat onze jongste gewoon eenkennig is. Maar is die eenkennigheid dan niet een beetje jong gestart? En houdt het niet erg lang aan (zeker bij een en dezelfde persoon die toch 3 dagen in de week komt)? En waarom reageert hij dan wel zo goed op onze ouders, die toch ook 1 dag in de week oppassen? En op andere mensen?
Ik heb er wel eens met de oppas over gesproken en gevraagd of zij het niet vervelend vindt dat hij zo op haar reageert. Ze zegt dat ze liever had gehad dat hij zou laten merken dat hij het naar zijn zin heeft bij haar, maar dat ze weet dat het wel overgaat. ‘Maar wanneer dan?’ vraag ik me af. Ben ik irreëel als ik liever op zoek ga naar een andere oppas? Ik wil gewoon het beste voor alle drie mijn kinderen. Ik wil dat ze gelukkig zijn.
Omdat ik niet goed weet hoe ik hiermee om moet gaan, schrijf ik jullie. Ik ben ontzettend benieuwd of andere ouders zich in dit probleem herkennen. Of dat zij wellicht tips of adviezen hebben?
Alvast bedankt in ieder geval.
Andere artikelen in lijn met dit bericht:
Te veel moederliefde.
Oma’s en opa’s die oppassen worden beloond met een goede gezondheid.
Mijn ouders willen niet oppassen.
