Nina
Nina Fab Mama 10 mrt 2017

Typisch meisje-meisje

Je hebt dochters in verschillende soorten en maten. Zo heb ik er bijvoorbeeld eentje wat beter een gozertje had kunnen zijn. Ik bedoel natuurlijk niet beter in de zin van ‘dat had ik liever gewild’, maar ik hoop meer dat ze op haar 18e meer haren op haar hoofd heeft dan littekens. Nou ben ik zelf ook geen typisch meisje-meisje. Ik houd zeker van leuke kleren, beetje make up en van voetbal moet ik niks weten, maar ik kan niet uren discussiëren of over welke kleur OPI nou het beste pakt op mijn nagels. Ach ja, ieder z’n ding. Maar mijn dochter is dus al helemaal niet zo. Bij de eerste hulp beginnen ze haar al een beetje te kennen en het valt me alles mee dat Bureau Jeugdzorg nog niet op bezoek is geweest. Het begon al als baby. Ze was 10 maanden en moest coute-que-coute kunnen lopen, net als haar 14 maanden oudere broer. Met 10 maanden is dat nog niet zo makkelijk, maar het lukte haar met het toepassende spreekwoord met vallen en opstaan. Onder de blauwe plekken zat dit arme mensje, maar ze had haar zin.

Zo klom ze uit de kinderstoel, uit haar ledikantje met slaapzak (expres rits aan de achterkant), op iedere tafel, in de afwasmachine, hoofd vast tussen de trapspijlen –die manlief er tussenuit mocht zagen-, zat op ieder moment dat ik mijn hoofd omdraaide het trappenhekje toevallig even openstonden bovenaan de trap de bungelen, viel van de step, schommel, fiets, glijbaan, you name it…zij heeft erop gezeten. Misschien twijfelen jullie aan mijn opvoeding of oplettendheid, maar geloof me, mijn andere kinderen hebben nooit iets in die richting gedaan.

Nu we inmiddels ieder gipskleurtje gehad hebben en de EHBO inmiddels wel weet, dat wanneer zij niet huilt en zegt dat het geen pijn doet, des te erger het is. Ze is niet zo’n aansteller.

Nu hoorde ik laatst van boven een enorm geschreeuw. Ik rende zonder na te denken naar haar kamer en zag de meest vreselijke beelden al voorbij komen in mijn hoofd. Ik kwam haar kamer in en ze leek oke, maar huilde keihard, of eigenlijk hysterisch. Toen ze een beetje was bedaard en ik haar weer kon verstaan, begreep ik wat ze had: een splinter. EEN SPLINTER? Ik dacht minstens aan een slangen- of krokodillenbeet, gezien haar gedrag.

Ik haalde opgelucht adem, de slangenbeet was een splintertje en mijn gozertje blijkt toch gewoon een typisch meisje…

Reageer op artikel:
Typisch meisje-meisje
Sluiten