Einstein in de maak: zo krijg je een slim(mer) kind
Of je een remake van Einstein moet willen, is de vraag. Máár, een slim kind (of in ieder geval het optimale uit je kind halen), kan natuurlijk nooit kwaad.
Het beste uit je kind halen
Persoonlijk vinden wij het IQ van een persoon niet het allerbelangrijkste in een mens. Empathisch vermogen, een sociaal en goedaardig karakter, de juiste normen en waarden, dat is toch waar het – onder andere – uiteindelijk om gaat?
Maar goed, daarnaast is het natuurlijk geen slecht iets om het allerbeste uit je kind proberen te halen. Toch? En wat blijkt, er zijn behoorlijk wat verschillende wetenschappelijke onderzoeken gedaan naar manieren om het optimale uit je kind kunt halen.
Hoe kun je het optimale IQ van je kind tevoorschijn halen?
Nou, volgens ‘de geleerden’ doe je dat aan de hand van de volgende manieren…
Door muziekles
Voor muziek en ruimtelijk inzicht wordt dezelfde prikkelverwerking in de hersenen gebruikt. Dus als je naar muziek luistert wordt niet alleen het muzikale centrum in de hersenen gestimuleerd, maar ook het gedeelte dat verantwoordelijk is voor het ruimtelijk inzicht. Luisteren naar muziek is zodoende al goed, maar een instrument bespelen nog beter. Bij het maken van muziek worden er in de hersenen neuronen geactiveerd en ontstaan er betere neuronale verbindingen. Dit heeft weer als gevolg dat de linker- en de rechterhersenhelft beter samenwerken, wat uiteindelijk zorgt voor een verhoogde intelligentie.
Door te sporten en veel in beweging te zijn
Een goede conditie zorgt ervoor dat je dingen makkelijker in het brein opslaat. Het schijnt dat het brein na het sporten 20-30% meer onthoudt van wat er geleerd wordt.
Lees je kind niet zomaar voor, maar lees samen
Daarmee wordt bedoeld dat je niet zomaar simpel het verhaaltje moet voorlezen, maar verbindt een plaatje aan het verhaal, sta stil bij bepaalde woorden (Wat betekent het precies? Zijn er synoniemen voor?), en kijk goed naar en praat over de beelden bij een verhaal.
Voldoende slaap is van groot belang
Belangrijker nog: te weinig slaap heeft slechte invloed op de leer-capaciteit van het brein.
Leer je kinderen zelfdiscipline
Zelfdiscipline is vele malen belangrijker dan de gave van een hoog IQ. Waarom? Omdat kinderen die zichzelf ergens toe zetten veel bewuster omgaan met de stof of klusjes die ze eigen moeten maken. Het feit dat ze moeite moeten doen voor iets, maakt dat ze actiever met hun hersenen bezig zijn dan degenen bij wie het aan komt waaien. Door het bewust en actief bezig zijn blijven dingen beter hangen.
Leer actief in plaats van passief
Woorden komen minder goed binnen dan actieve handelingen. Dus als het even kan, vertel een kind dan niet alleen met woorden waarom iets wel of niet kan, maar probeer het te illustreren aan de hand van tot de verbeelding sprekende voorbeelden, rollenspellen, laat ze bepaalde dingen proberen en zo zien hoe en waarom iets wel (of juist niet) werkt.
Een lekkere, foute snack is helemaal niet slecht, maar geef het wel op het juiste moment
Je kunt een kind beter trakteren op iets lekkers als hij ergens actief mee bezig is (bijvoorbeeld met een puzzel leggen of een Lego-kunstwerk maken) dan wanneer hij passief op de bank Nijntje ligt te kijken. Glucose (suikers) zou een gunstige effect hebben op de cognitieve prestaties. Het zou de efficiëntie van het aandachtsysteem kunnen verhogen.
Gelukkigere kinderen zouden later succesvoller worden in zowel werk
Maar ook in het liefdesleven. Maar is dat niet waar iedere ouder naar streeft: een gelukkig kind?
Een goede sociale omgeving
Dan hebben we het over een veilige, fijne buurt omgeving om te wonen, een goede school, vriendjes en vriendinnetjes met de juiste normen en waarden. Dit kan allemaal een gunstige werking hebben op het IQ van je kind. Omringd door alleen maar positieve aspecten en positieve en goede voorbeelden wordt het beste in je kind gestimuleerd.
Geloof in je kind
En spreek dat uit naar je kind, maar ook naar zijn omgeving, begeleiders, leraren en leraressen. Twee onderzoekers, Rosenthal en Lenore Jacobson, deden een onderzoek onder verschillende klassen. Zij vertelden de leraren van die betreffende klassen dat er bepaalde leerlingen in hun klas zaten die academische potentie hadden. In feite waren deze leerlingen gewoon willekeurig geselecteerd. Aan het eind van het schooljaar had 30 procent van de kinderen die willekeurig als potentiële academicus waren genoemd gemiddeld 22 IQ-punten hoger behaald en bijna alle willekeurig benoemde ‘potentiëlen’ hadden minstens 10 IQ-punten hoger behaald. Blijkbaar gaat iedereen naar een bepaalde stempel leven.
