Ik voel me een slechte moeder
Gastblogger Charlotter Beumer over dat ze zich soms een slechte moeder voelt.
Ik ben nou eenmaal, kan nou eenmaal niet, ben nou eenmaal niet goed in…
Als je je Waarheden, je Boodschappen, je Overtuigingen onder de loep neemt en ze eens echt ‘voor het echie’ onderzoekt, dan kan het zomaar zijn dat je erachter komt dat een heleboel van die Waarheden dus eigenlijk helemaal niet zo Waar zijn als je dacht.
En dat die ondermijnende stemmetjes precies dát doen, en niets anders: ondermijnen. Als jij toestaat dat een ander jou doet wankelen, vraag jezelf dan eens af hoe het met jouw Waarheid zit.
Stel
Stel.
Ik twijfel of ik een goede moeder ben. Ik voel me schuldig, ik voel dat ik faal, ik voel dat ik tekortschiet.
Dan hoeft een ander maar in z’n vingers te knippen om op dat knopje te drukken, en ik krijg bevestigd wat ik toch al dacht.
Een schijnbaar achteloze opmerking als ‘Goh, jouw kinderen zitten wel èrg lang achter die Ipad hè?’ is dan al voldoende om te vervallen in
Zie je wel, ik ben geen goede moeder.
Tja, zie je wel, ik faal.
Ach, zie je wel, ik schiet tekort.
Ik zet ze weer achter die Ipad, terwijl ik eigenlijk een kerstboom met ze zou moeten knutselen van lege rolletjes wc-papier en papier-maché.
Maar stel..
Ik heb totaal geen twijfels over mijn moederschap. Sterker nog: ik vind dat ik het hartstikke goed doe. Ik ben tevreden, omdat mijn kinderen elke dag weer gekleed en gevoederd en met sokken en schoenen de deur uitgaan.
Dat die sokken niet altijd matchen; soit. Hun tenen zijn warm en daar gaat het om.
Natuurlijk ben ik niet perfect, daar streef ik ook niet naar. Perfectie bestaat namelijk niet. Maar met al onze fratsen en gedoetjes en onder alle omstandigheden die het leven met zich meebrengt vind ik dat ik het er het grootste deel van de tijd ontzettend goed vanaf breng.
En dat heft die mindere momentjes, die er heus ook zijn, wel weer op.
Een opmerking over zo’n iPad
(of eten/slapen/spelen/kleding/vaccinaties/borstvoeding/opvoeding/vanaf welke leeftijd ze redbull en frikandellen mogen/whatever)
doet dan dus helemaal niks.
Op die ik-ben-een-falende-moeder-knop kan niet gedrukt worden, want die hele knop bestaat niet.
Kortom,
als je zelf vindt dat je iets goed kan, dan voelt afkeuring van een ander waarschijnlijk niet als Waarheid. En complimentjes, hoe leuk ook, zijn dan niets meer of minder dan een prettige bijvangst.
Dat geeft vrijheid.
Dus wat jammer dat in deze maatschappij maar al te vaak je kop eraf moet, als je ‘zo arrogant’ bent om te durven zeggen dat je ergens goed in bent.
Ik wil best een paar van mijn oude boodschappen met jullie delen hoor, ook al voelt dat een tikje kwetsbaar:
Ik ben niet goed genoeg
Tja, Ik ben niet leuk en mooi genoeg
Anderen kunnen dingen per definitie beter dan ik
Ik schiet tekort, op allerlei gebieden
Ik neem teveel ruimte in, terwijl ik niets oplever, dus wat doe ik hier eigenlijk
Belachelijk
Nu ik ze zo opschrijf voel en zie ik hoe belachelijk ze zijn, maar ook hoe Waar ze een tijdlang voor me waren en hoeveel ze ondermijnd hebben.
Afgelopen weekend was ik op stap en koppelde ik een van mijn beste vriendinnen blij en balorig aan een leuke barkeeper. Er kwam contact tot stand, maar al snel bleek de barkeeper in kwestie helaas niet vrijgezel te zijn. Mijn vriendin liet hem liefdevol weten het contact niet voort te willen zetten, en toch, vertelde ze, stuurde hij haar in het holst van de nacht nog een appje.
‘Ik snap het wel,’ liet ik haar weten. ‘Je bent ook gewoon zó leuk.
Waarop zij antwoordde: ‘Dat voel ik ook zo! Heerlijk om dit te kunnen zeggen!’
Ook zij, zélfs zij, mijn bloedmooie, lieve, slimme, uiterst grappige vriendin, had zo haar Waarheden. En die bleken helemaal niet Waar.
Ze rekende ermee af en sinds kort krijgt zij ook haar strot uit hoe leuk en geweldig ze is. Haar nieuwe Waarheid, die ik allang kende.
Waarheden zitten vaak zo diep verankerd in de archeologie van je systeem dat ze moeilijk te vinden en vaak nóg moeilijker te verwijderen zijn.
Iedereen heeft ze
De ogenschijnlijk zelfverzekerde moeder die toch aan alles twijfelt.
De stoere zakenvrouw die vol bravoure haar eigen onzekerheden overschreeuwt.
De mooie getalenteerde mensen, die zichzelf helemaal niet mooi en getalenteerd voelen wanneer ze ’s nachts in bed hun leven liggen te bekniezen.
Pas als je ze onderzoekt, bevoelt, bevraagt en betwijfelt kun je je nieuwe Waarheden eigen maken.
De Waarheid en niets dan de Waarheid.
Zeker.
Maar vooral wanneer het klopt.
Lees ook:
Dit gebeurt als ze teveel op een schermpje zitten
