Redenen voor een ouder om uit je stekker te gaan
Er was een tijd dat ik niet snel van mijn stuk te brengen was. Maar met de komst van kinderen is daar op een of andere manier verandering in gekomen en betrap ik onszelf erop nogal overdreven te reageren op echt weinig wereldschokkende dingen. Zo kan ik tegenwoordig buitensporig uit m’n stekker gaan van:
- Een bekertje drinken dat omvalt. Waarschijnlijk omdat het iedere dag wel een keer gebeurt. Minstens 1 keer.
- Kruimels rondom het bord, onder tafel, op de stoel. Overal, behalve op het bord.
- Een lege pleerol aan de muur.
- … Omdat het papier van de halve wc-rol in de wc ligt. Niet-doorgetrokken.
- Plasspetters op de wc-bril.
- Een klein kindermonster die vond dat zijn of haar (nog niet eens lege) iPad voorrang had opgeladen te worden, terwijl ik in de veronderstelling was dat míjn (wel lege) telefoon aan de oplader hing.
- Een man die thuiskomt van werk en zegt terwijl jij kapot bent na een dag met drukke kinderen en kinderschema’s: “Maar jij hebt vandaag toch verder niets te doen gehad?”.
- Een appelkroos (of ander etenswaar) die tussen de bankkussens uitgeschraapt moet worden.
- Slechte tafelmanieren.
- Hardleersheid.
- Beledigingen betreffende mijn kookkunsten. Iedere avond weer.
- Eten op de bank (want: zie punt 2).
- Spontane oerkreten, schreeuwgeluiden, gilletjes. Uit het niets. Om een rolberoerte van te krijgen.
- Gaten in nieuwe kleren en schoenen.
- Scheten.
- Dingen die sneuvelen.
En zo zijn er ongetwijfeld nog wat frustraties die me nu even niet te binnen schieten. Maar voel je vrij om ze voor me in te vullen hoor!
Reageer op artikel:
Redenen voor een ouder om uit je stekker te gaan
