Redactie
Redactie Gastblogger 2 jul 2019

Oost-Indisch blind én doof

Oost-Indisch blind én doof

Hoe jong ze ook zijn, kinderen beschikken al heel snel over een zeer uitgebreide verzameling manipulatietechnieken. Sterker nog, ze worden ermee geboren. Die technieken worden al in de eerste maanden in de baarmoeder ontwikkeld, samen met de vitale organen.
Maar daar hoor je dus verder niemand over.

Zodra kinderen weten waar je knoppen zitten zullen ze niet schromen om die voortdurend en rücksichtslos in te drukken. Mijn zwakke plek is overprikkeling. Mijn jongste weet dat maar al te goed.

Want ja, ik vind het lastig om boodschappenlijstjes te verzinnen terwijl een klein iemand met hoge stem onophoudelijk “MAMAMAMAMAMAMAMAMA” in mijn oor tettert, strak rondjes om mijn enkels loopfietst of zichzelf langs mijn spijkerbroek omhoog probeert te klauwen.
En ik ben vast niet de enige.

In onze plaatselijke supermarkt staat bij de versafdeling een dienblaadje met dobbelsteentjes kaas. Mijn jongste is dol op kaas en zal dan ook niet rusten voor hij een stukje (liefst twee) in zijn klamme knuistjes houdt. Zodra we de winkel betreden gaat hij dan ook direct op repeat in plaats van shuffle.

Onze entree verloopt dus doorgaans als volgt:

Kaas?
-Ja, zo meteen, we gaan eerst even-
Kaas?
-Ja, je krijgt straks een blokje-
Kaas?
-Jahaa, mama zégt toch-
Kaas?!
-Jezus, ja schat, even wà-
Kaas!
-Ja, eerst even-
Kaas!!
-Ja, kijk, mama pakt even brood en dán-
KAAS!!
-Lieverd, mama heeft al gezegd dat-
KAAS!!!
-Nou, nú moet je ophouden. We gaan zó-
KAAHAAAAASSSSSS!

Waar mijn oudste nog weleens vatbaar was voor argumenten en de ‘eerst even dit, daarna dat’-constructie, is mijn jongste gewoon Oost-Indisch blind én doof en als het hem even uitkomt nog kreupel ook.

Kern van dit verhaal: wat ik ook zeg, het heeft geen zin. Nul. Niënte. Nada.
Dus, wat zijn mijn opties?

  1. Me storen, ergeren, me schamen tegenover de andere mensen in de winkel, hem proberen tot rede te brengen, daarin snoeihard falen en me dus nog meer storen, op gaan zien tegen het boodschappen doen en me dan vervolgens gaan afvragen hoe snel ik Bureau Jeugdzorg op mijn dak zou hebben als ik hem in een tuigje buiten aan een lantaarnpaal zou binden tussen die teckel en die labradoodle en of ik het zou redden om binnen dat tijdsbestek mijn boodschappen te doen.
  2. Mijn boodschappen voortaan laten bezorgen en daarna alle winkeluitjes en andere uitstapjes gaan vermijden om uiteindelijk nooit meer naar buiten te hoeven om dan als mijn kinderen het huis uit zijn te eindigen als verward en stinkend kattenvrouwtje.

Óf

  1. Naar mijn happy place gaan.

Ik kies voor 3.

Nu gaat het boodschappen doen als volgt.
We komen de winkel in en hij doet onafgebroken

“Kaas! Kaas! Kaas! Kaas! Kaas! Kaas! Kaas! Kaas! Kaas! Kaas! Kaas! Kaas! Kaas! Kaas! Kaas!”

terwijl ik ondertussen rustig mijn boodschappenlijstje afwerk en in mijn hoofd in een hangmat lig en zie hoe een druipnatte Robbie Williams uit de zee komt lopen, zijn vol getatoeëerde torso glimmend in het zonlicht en ha kijk nou, de kipfilet is in de bonus.

De schoonheid van imperfectie. #doeslief (Door Karlijn Migo-Merx)

Voordat ik het in de gaten heb zijn we bij de versafdeling beland. Hij krijgt zijn blokje kaas en begint tevreden te smikkelen waarna ik in betrekkelijke rust de boodschappen af kan maken.
Win win.

Schaamte ten opzichte van je omgeving is een belangrijk en vooral machtig pressiemiddel in kleine peuterhandjes. Kijk, anderen vinden er altijd wel wat van. Dat is namelijk mens-eigen. Bedenk maar: óf ze hebben zelf kleine kinderen (gehad) en weten dus hoe het is, óf ze hebben geen kleine kinderen (gehad) en zullen het toch nooit begrijpen.
Of het zijn gewoon kut-mensen.
En vind jij de mening van kut-mensen belangrijk?
Nee hè?

Met andere woorden: als het je lukt om je niets aan te trekken van wat anderen mogelijk van je vinden, heb jij touwtjes al een heel stuk steviger in handen.

Hoef je je kinderen vervolgens ook niet aan lantaarnpalen te binden.

“Jahaaaa! Jézus. Mama is zó klaar. Even dit afma…”

Reageer op artikel:
Oost-Indisch blind én doof
Sluiten