OMA:Wat zeg je wel en wat zeker niet
OMA:Wat zeg je wel en wat zeker niet
Oma zijn voelt een beetje alsof je de moeder bent. Het is allemaal zo herkenbaar, letterlijk voel ik de band tussen mij en mijn kleinkinderen.
Mijn kinderen zijn me meestal enorm dankbaar wanneer ik de kleinkinderen opvang. Ik verzorg en vertroetel ze alsof het mijn eigen kinderen zijn. De woonkamer wordt omgetoverd tot binnenspeeltuin en er is eigenlijk maar weinig wat niet kan of mag.
Toch zijn er –zeker als je ze zo intensief ziet- kleine dingetjes die me opvallen en ik graag zou delen met mijn (schoon)kinderen. Nou, dat viel eventjes verkeerd. Ik maakte een opmerking dat er eentje wel veel zeurt en vast thuis steeds zijn zin krijgt. Ik vond het zelf een hele normale opmerking, maar bij hen schoot het volledig in het verkeerde keelgat. Waar ik me mee bemoei, het slaat nergens op, zoiets heeft nog nooit iemand gezegd, sterker nog: het was klinkklare onzin.
5 tips voor oma’s
- begin nooit over het gedrag van je kleinkinderen: mensen zeggen niet snel wat ze vinden, al helemaal niet over andermans kinderen. Het is dan ook goed mogelijk dat jullie (schoon)dochter nog nooit een negatief woord heeft gehoord over haar kleintjes. Een opmerking van jou kan enorm kwetsend overkomen. Ook omdat ze deepdown weet dat jij gelijk hebt
- bemoei je niet met de eetgewoontes van je kleinkinderen. Eten ze nauwelijks groente of fruit en erger jij je daar enorm aan of maak je je zorgen? Ga geen eigen manieren bedenken hoe het beter kan, maar vraag je (schoon)dochter of zoon hoe zij het aanpakken, zodat jij dezelfde manier kunt toepassen. Waarschijnlijk hebben ze zelf al van alles geprobeerd ze aan het eten te krijgen, zijn ze radeloos en dan is er niets zo vervelend als je (schoon)kinderen denken dat jij het beter weet
- maak geen opmerking over de manier hoe jouw kleinkinderen worden opgevoed, hoeveel uren hun ouders dan wel niet werken, dat het zielig is op de crèche voor ze, dat moeders bij hun kinderen horen te zijn of wat dan ook. Dit soort onderwerpen kunnen leiden tot fikse familieruzies
- zeg nooit iets over hoe jij het vroeger deed, alleen als er expliciet naar wordt gevraagd
- koop nooit –zonder toestemming- kleren voor je kleinkinderen. Grote kans dat je (schoon)kinderen het vreselijk vinden en de kleren het liefst achterin de kast verstoppen. Denk jij even een goede daad te hebben verricht en ook een hoop centjes uitgegeven, krijg je alsnog de wind van voren
