Nee is nee en nee blijft nee

Nee is nee en nee blijft nee

 

Niets is zo moeilijk als opvoeden en vooral: het consequent blijven.

Kinderen voelen als de besten aan wanneer er nog ergens een opening is.

Bij ons thuis is papa de strengere en de meest consequente. We hebben hier weleens discussies over. Als ik weer eens heb toegegeven, terwijl ik een paar minuten geleden nog heel streng “Nee” zei. Ik weet van mezelf dat ik beter niet kan zwichten, maar soms – biecht ik eerlijk op – heb ik gewoon even geen zin in gezeur aan mijn hoofd en dan kan dat Ja zeggen op slijm maken of op een ijsje nét mijn dag wat relaxter maken. Dan kan ik net even mijn werk afmaken of dat telefoongesprek voeren waar ik midden in zit.

Mijn man is er overdag niet, dus hoeft niet op 450 vragen een antwoord te geven en wanneer hij thuiskomt wordt driekwart van de vragen door mij gefilterd. Dus ja, hij heeft er dan nog de kracht voor en ik soms even niet.

Deepdown zou ik wel altijd heel consequent willen zijn, want eigenlijk heb ik ze nu aangeleerd dat je met doorzeuren een grote(re) kans hebt op succes en dat doorzeuren is nou hetgene waar je als moeder of ouder helemaal krankjorum van wordt (of in ieder geval ikke).

Ik heb me een aantal weken geleden voorgenomen om niet meer te zwichten. Ik hoorde een keer iemand tegen haar kind zeggen: “Nee is nee en nee blijft nee” en dat klonk heel duidelijk. Het is m’n nieuwe zin en de kinderen moesten er even aan wennen, maar het gaat echt stukken beter. Voordat ik zakelijk moet bellen leg ik ze uit dat ze me niet mogen storen. We hebben een lijstje gemaakt met wat ze op een dag wel en niet mogen qua lekkers, televisie, iPad en andere dingen en in het weekend gelden andere regels.

Ik durf het niet te hard te roepen, maar het lijkt wel of ik het ineens kan!

 

Lees ook:

Peuterpuber

Reageer op artikel:
Nee is nee en nee blijft nee
Sluiten