MOEDERS, LAAT ELKAAR IN WAARDE
Een tijdje geleden hebben we een blog gepost die ging over hoe je je kindje sneller kunt laten doorslapen. De tips daarin hadden met name betrekking op het fenomeen ‘voeden op de klok’ en wat je ten aanzien van dat gegeven kunt doen om je kindje sneller de nacht door te laten slapen (en jij je nachtrust weer sneller terug hebt). Zomaar een onderwerp. Een volgende blog zou kunnen gaan over doorslaap-tips terwijl je ‘voedt op verzoek’. Of over de voordelen van kunstvoeding. Waarschijnlijk gevolgd op een blog over de voordelen van borstvoeding. Want dat is waar wij voor staan; we proberen zo veel mogelijk verschillende tips te geven, of het nou om slapen gaat, (op)voeding, verzorging, of welk vraagstuk dan ook dat jouw kindje betreft.
Zo zit er hopelijk voor ieder wat wils tussen. Er bestaat volgens ons niet zoiets als dé enige juiste manier. Hoe zou dat ook kunnen? Er is toch geen kindje, geen ouder en geen situatie hetzelfde?
Dat mensen van mening kunnen verschillen, dat staat als een paal boven water. En iedereen mag zijn eigen mening of gevoel hebben bij bepaalde kwesties, dat vinden we juist fijn! Want als er meer meningen en tips uitgewisseld worden, kan iedereen daar weer wijzer van worden. Dus reacties op al onze posts – zowel positief als negatief – zijn van harte welkom. Maar potver3… naar aanleiding van die ‘doorslaap’-post waren er ook wat reacties, die waren niet voor de poes. Dit waren geen meningen meer, maar gewoon grove verwijten op de persoon af. Het feit dat je als ouder je best zou willen doen om je kind sneller door te laten slapen zou egoïstisch zijn, er werd zelfs geopperd dat je dan maar beter niet aan kinderen had moeten beginnen, het zou getuigen van gebrek aan liefde voor het kind. Gebrek aan liefde voor het kind???!!!
Lieve moeders, waarom doen we elkaar dit aan? Waarom gaan we er niet gewoon vanuit dat iedere moeder alles doet wat er in haar macht ligt om haar kind groot te brengen op de beste wijze, en sowieso met een hart bommetje vol van liefde? Misschien is het niet jóuw wijze, maar jouw wijze is misschien ook niet háár wijze. En wie zegt dat jouw wijze de (enige) juiste wijze is? Het ouderschap brengt – voor de een meer dan de ander – al genoeg onzekerheden met zich mee, daar helpt een keihard oordeel van iemand die het toevallig anders ziet echt niet bij. Zolang liefde en veiligheid overheerst, is er in principe toch geen goed of fout?
En ja, soms moeten ouders zichzelf nou eenmaal ook niet uit het oog verliezen. Wat niets met egoïsme te maken heeft, of gebrek aan liefde, of slechte moederkwaliteiten, maar juíst ten gunste van het kindje kan werken.
Om een voorbeeld te geven… Ik zat in die eerste weken na de geboorte van mijn zoontje iedere keer tijdens de borstvoeding mijn tranen te verdringen. Het deed pijn. Niet alleen alle melk, maar ook alle energie werd uit mijn lichaam geslurpt. Ook al kwam mijn kindje goed aan (het consultatiebureau dacht zelfs dat ik slagroom in mijn borsten had), ik werd er zo onzeker van als wat. En mijn kindje voelde dat feilloos aan.
Een schuldgevoel tot en met, want borstvoeding is toch het allerbeste voor je kindje, en ik kon gebrek aan melkproductie dus ook al niet als reden opvoeren om te stoppen met ‘de borst’. Totdat nota bene de lactatiedeskundige het verlossende woord bracht: “Er is nog geen kind níet groot geworden op kunstvoeding. Je kindje heeft veel meer aan een gelukkige moeder met fles, dan een ongelukkige moeder die borstvoeding geeft.” Geen oordeel, maar ze bekeek de situatie op zich. Dat alleen al was een pak van mijn hart. En daar gaat het om, toch? Nóg meer ruimte voor liefde voor het kind.
Of het nou over borst- of kunstvoeding gaat, voeden op de klok of voeden op verzoek, of je een baby’tje het ritme laat bepalen of de ouder het ritme van het kind laat bepalen, voeding uit een potje geeft of zelf biologische voeding bereidt: zullen we elkaar alsjeblieft gewoon in waarde laten?
(PS: Vaders die meelezen, jullie mogen gewoon daar waar ‘moeder’ staat ‘vader’ lezen hoor!)
Mom-shaming: opmerkingen waar niemand op zit te wachten.
Even geen puf hebt voor consequent opvoeden (bijv. na Oud & Nieuw)?
