Lief kind, het spijt me …
Lief kind, het spijt me …
-
dat ik je van de commode heb laten vallen. Ik dacht dat ik het rompertje kon pakken, maar blijkbaar kon je al rollen. Volgens mij heb ik er meer tranen om gelaten dan jij, want wat voelde ik me schuldig
-
dat ik je steeds achter moet laten bij de crèche. Je vindt het niet leuk en huilt dikke tranen. Weet dat ik je zo snel mogelijk weer kom halen
-
dat ik de Bugaboo niet op de rem had gezet toen ik je zus moest helpen bij het fietsen en jij met kar en al in de moddersloot reed
-
dat ik je veel te koud had aangekleed en je handjes zo rood en koud waren na een wandeling
-
dat die stomme buurvrouw je perse moest oppakken en met haar armband een kras op je wang maakte
-
dat ik na vier maanden genoeg had van de borstvoeding. Achteraf had ik nog langer willen doorgaan
-
dat je de platvoeten van je vader hebt geërfd
-
dat ik je los liet fietsen en je het blijkbaar toch nog niet zo goed kon
-
dat ik soms geen zin heb om voor te lezen
-
voor alles wat ik nog verkeerd zal doen in de toekomst
Reageer op artikel:
Lief kind, het spijt me …
