Noor Jasmijn - kraamverzorgster 13 okt 2016

Kraamvrouw zonder kinderen

Eén van de eerste vragen die ik krijg als ik net in een gezin ben is: heb je zelf kinderen? Ik kan natuurlijk verzinnen dat ik ze wel heb, maar dan werk ik mezelf in de nesten dus antwoord ik altijd ontkennend. Ik heb geen kinderen. De volgende vraag is dan vaak: waarom niet? Dat vind ik in principe een impertinente vraag maar ik begrijp wel waarom ze dat vragen en ze bedoelen het niet verkeerd. Het ís ook wel een beetje raar, in de kraam werken en zelf geen kinderen hebben.

Maar al naar gelang de situatie of mijn stemming antwoord ik óf hoe het zit (gewoon niet van gekomen) óf dat ik poezen leuker vind (dat is eigenlijk stiekem wel een beetje waar) óf dat ik niet van kinderen hou (dat is niet waar en een grapje). Ik voel me bij de eerste uitleg altijd wat ongemakkelijk. Alsof ik daarmee toegeef dat ik niet kan weten hoe het is om zwanger te zijn, te bevallen en om moeder te worden. En dat is eigenlijk ook zo. Dat kan ik inderdaad niet weten.

Maar ik weet wel wat het is om pijn te hebben, gelukkig te zijn of verdriet te voelen. Om verantwoordelijk te zijn voor anderen (inclusief dieren) en wat het is om zielsveel van anderen te houden. Daarbij ben ik gelukkig gezegend met een empathisch vermogen wat mij heel erg helpt in dit vak. En, niet onbelangrijk, ik heb ervaring. Ik wéét wel hoe het is, omdat ik het proces vaak heb meegemaakt vanaf de zijlijn. Ik kan de mensen geruststellen omdat ik het al zo vaak bij anderen heb gezien, ik weet wat normaal is en wat niet.

Niet lang geleden kwam ik binnen bij mijn gezin op de tweede dag en mevrouw was intens verdrietig. Bleek dat haar eigen moeder twee maanden ervoor was overleden. Ik wist dat niet en het raakte mij zo ontzettend dat ik vol schoot. Ik weet wat het is om afscheid te moeten nemen van je moeder en ik kon mij zo goed voorstellen hoe erg zij haar moeder moest missen op zo’n belangrijk en emotioneel moment in haar leven. Ik vond mezelf trouwens op dat moment echt ongelooflijk onprofessioneel. Maar goed, ik ben ook maar een mens.

Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat het hebben van kinderen niet persé noodzakelijk is om als kraamverzorgende goed te functioneren. En ik kan kraamvrouwen ook niet lastig vallen met mijn bevallingsverhalen. Want die heb ik dus niet. En dat lijkt mij toch best een groot voordeel.