Liegt jouw kindje wel eens? Mooi! Dat betekent namelijk veel goeds
Ieder kind liegt wel eens. Zonder te blikken of te blozen kunnen ze terwijl ze op heterdaad betrapt worden de grootste leugens eruit werpen. Zie je ineens een wandtekening op je vers geverfde muur die de schilder er in ieder geval niet op heeft gezet, kan je kind – met de stift nog in zijn hand – doodleuk verkondigen dat iemand anders het heeft gedaan. Of heeft je dochter ineens een gemilimeterde pony en de schaar nog in haar hand: het moest van de pop. Of met de chocoladeresten nog om de mond verkondigen dat ze echt echt echt waar niet stiekem van de chocolaatjes heeft gesnoept.
Net zo makkelijk. Alsof het niets is.
En mocht jij je al zorgen beginnen te maken dat je een pathologische leugenaar op de wereld hebt gezet, niets is minder waar. Gelukkig maar.
Liegen is namelijk goed (voor een kind in zijn of haar ontwikkeling dan welteverstaan). Het dient zelfs een doel. Je zou je eerder zorgen moeten maken als je kind nooit een leugentje vertelt. Volgens psychologen betekent een leugentje van jonge kinderen namelijk een stap in de richting van een goede intellectuele ontwikkeling – als volwassene kun je dus niet meer met deze reden voor een leugen wegkomen, laat dat duidelijk zijn 🙂
Is je kind een jaar of twee, drie oud, dan gaan ze experimenteren met leugentjes (uiteraard in de meeste gevallen om ergens onderuit te komen… ze beginnen dan namelijk ook een geweten te ontwikkelen). Met een jaar of vier oud kun je merken dat ze hun lieg-skills gaan verfijnen. Ze worden wat meer berekenend en soms zelfs verdomd geloofwaardig. Dat komt omdat ze de dingen telkens beter beginnen te leren relativeren en meer empathisch vermogen ontwikkelen en dus beter met de waarheid kunnen spelen. Natuurlijk moet je als ouder tijdig én iedere keer ingrijpen, want je wilt niet dat ze het liegen tot een kunst gaan verheffen, maar de goede kant van het verhaal is dat hoe vroeger je kind begint met liegen, hoe slimmer jouw kind is. Want – zo zeggen de geleerden – hoe jonger een kind begint met liegen, des te beter hij of zij is met het uitvoeren van ingewikkelde cognitieve vraagstukken, onderwerpen en taken. Als je namelijk goed kunt liegen, kun je je natuurlijke primaire reacties onderdrukken. Liegen vraagt creatief vermogen. Deze twee dingen samen maakt dat liegen eigenlijk heel moeilijk is. Voor volwassenen al, maar voor kinderen dus helemaal.
Dus, zie jij jouw kind de eerstvolgende keer weer met een stalen smoelwerkje liegen alsof het gedrukt staat, zéker ingrijpen, maar troost je met de gedachte dat je eigenlijk misschien wel een klein genie op de wereld hebt gezet.
