Ze is zo veranderd sinds ze moeder is geworden
Ze is zo veranderd sinds ze moeder is geworden
Sinds een jaar ben ik vader en is mijn vriendin moeder geworden van ons super schattige en lieve dochtertje Sarah. Natuurlijk hebben we als ouders alles voor haar over, maar de laatste tijd verlang ik naar weer wat quality time met mijn vriendin.
Dolgelukkig
Toen we het bericht kregen dat we een baby zouden krijgen waren we dol- en dol gelukkig. Niet alleen omdat we ons ontzettend verheugden op het krijgen van een kindje, maar ook omdat het niet via de natuurlijke weg ging en het alsnog een kadootje was dat er een baby in de buik zat. Ik werd als aanstaande vader meteen heel erg beschermend naar mijn vriendin toe en ik verzorgde haar als een prinses. Ik kookte voor haar, deed alle boodschappen, masseerde haar als ze dat fijn vond en ga zo maar door. In het begin vond ze dat lief, maar al snel werd het gewenning en ging ze het minder waarderen. Ik slikte het maar en gaf de hormonen de schuld.
Waarom ik van 0 naar 1 kind heftiger vond dan van 1 naar 2 (of meer) kinderen
Geen verandering na de geboorte
Na de bevalling waren we natuurlijk in de wolken, wat een prachtig meisje hebben ‘we’ op de wereld gezet. We waren allebei trots en hebben natuurlijk alles voor haar over, maar mijn vriendin leek het wel te overdrijven. Sarah sliep op onze kamer en ze vond het fijn als ik op de logeerkamer lag, dan werd Sarah niet wakker van mijn eventuele gesnurk. Inmiddels – een jaar verder – lig ik nog steeds op de logeerkamer. Leuke dingen doen is er niet meer bij, want mijn vriendin wil geen oppas voor Sarah. In de avond is ze uitgeput en ligt ze op de bank boekjes over kinderen te lezen of op fora over kinderen. Begrijp me niet verkeerd, ik houd ook zielsveel van Sarah, maar ik mis mijn vriendin, de leuke dingen die we deden en ook niet onbelangrijk , de seks.
Komt dit ooit weer goed? Ben bang dat als ik er iets van zeg dat dat verkeerd gaat vallen. Is dit herkenbaar?
