‘Mijn kindje was een huilbaby’… de wanhoop die je als moeder voelt

Als ouders zijnde is er niets erger dan een huilbaby of een kindje dat veel huilt. Het maakt onzeker, wanhopig, verdrietig en het gekmakende geluid van gehuil kan door merg en been gaan.

 

De ouder-kind-band

Het kan zelfs zo ver gaan dat het de band tussen ouder en kindje kan verstoren. Met name moeders lijden eronder, aangezien de meeste vaders op een gegeven moment weer aan het werk gaan en zodoende nou eenmaal minder van hun huilende kindje meekrijgen.

Voor ouders is het erg, maar voor het kindje natuurlijk minstens zo erg. Het kindje huilt waarschijnlijk niet voor niets. In 99% van de gevallen is er daadwerkelijk iets aan de hand. Dat hoeft gelukkig helemaal niets ernstigs te zijn. Ook niet per se iets pijnlijks. Maar dat er íets aan de hand is, dat ligt wel in de lijn der verwachting.

 

Eigen ervaring

Zelf kan ik me nog goed herinneren dat mijn zoontje eigenlijk vanaf zijn geboorte tot 6 weken oud nagenoeg non-stop heeft gehuild. Na iedere voeding huilde hij nog een paar decibellen harder dan dat hij de rest van de dag deed. Ik denk dat hij wel in de categorie huilbaby viel. Ik werd er gek van. Liep hele dagen met hem in mijn armen rond, pink in zijn mond, smekend of hij gewoon 10 minuten even STIL kon zijn, meehuilend van het op een gegeven moment ondraaglijke geluid… Zo bracht ik mijn dagen door. En ik had geen idee wat er aan de hand was. Dat vond ik nog het allerergste, dat ik hem niet kon helpen.

 

Kinderarts

Toen ik een weekje met mijn moeder en schoonmoeder én baby op vakantie was in België en deze twee ervaren moeders ons zo een paar dagen hadden bijgestaan en aangehoord, gaven zij het verlossende woord. ‘Het is beter naar een kinderarts te gaan, want dit hoort niet’. Ik schrok me rot, want het werd nu ineens een ‘echt’ probleem, maar was tegelijkertijd blij te horen dat dit dus inderdaad niet normaal was. En als er iets niet in orde was, betekende dat ook dat er iets aan gedaan kon worden. Dat mijn kindje uit zijn overduidelijke lijden verlost kon worden. Halleluja!
Zo gezegd zo gedaan. In België zit je zo bij een kinderarts, dus we konden diezelfde middag nog terecht.

 

Diagnose

Binnen een kwartiertje was de diagnose gesteld: reflux en obstipatie. Reflux was eenvoudig op te lossen met een pilletje en speciale melkpoeder. De obstipatie vroeg om een andere aanpak. De arts deed het ons even voor… De luier ging uit. Een XXL wattenstaaf werd in de poeperd van mijn zoontje gestopt. De arts begon heel voorzichtig in trage cirkelbewegingen met de wattenstaaf te ‘roeren’, zo’n minuutje lang. Mijn moeder en ik keken elkaar aan met vraagtekens in onze ogen. Mijn zoontje begon te persen, hij liep rood aan, ging verder met persen, en toen schoot de poep met een snelheid van ca. 100 km/u zo vanuit zijn kontje tegen de muur. Het beetje dat op de patiëntentafel terecht kwam was serieus aan het naborrelen, zo erg was het in zijn buikje aan het gisten. En een stank!? Niet te doen. Geen wonder dat die arme jongen 6 weken lang heeft gehuild.

 

Rust!

De wattenstaaf-truc moesten we zelf om de dag door blijven zetten mocht hij niet iedere dag uit zichzelf poepen, en de reflux werd nagenoeg à la minute verholpen door medicatie en aangepaste voeding. Vanaf dat moment was het leven weer een feestje voor mijn zoontje (en voor mij).

Kom ik terug bij het punt dat een kindje dat veel huilt dat niet zonder reden doet. Er zal iets aan de hand zijn. Of het kindje nou overprikkeld is, een werveltje heeft verschoven tijdens de bevalling, een koemelkallergie heeft, spruw, honger, reflux, moe is, of wat dan ook: een baby hoort niet uren per dag achtereen te huilen.
Dus: heb jij een huilbaby of een baby die extreem (overmatig) veel huilt? Doe jezelf en vooral je kindje een groot plezier. Zet je bescheidenheid aan de kant, wees niet bang te boek te gaan als overbezorgde moeder, maar laat je kindje door een objectief en specialistisch oog bekijken. Net zolang totdat de oorzaak is gevonden (al kan dat soms echt ontmoedigend veel tijd en onderzoek door verschillende artsen en therapeuten in beslag nemen). Je kindje zal je dankbaar zijn. En jij jezelf ook.

Meer weten over huilbaby’s? Lees dan ook dit artikel. Of kijk voor meer informatie op de website van opvoedadvies.nl

Reageer op artikel:
‘Mijn kindje was een huilbaby’… de wanhoop die je als moeder voelt
Sluiten