De hel die bevallen heet
De hel die bevallen heet
De bevalling van mijn eerste kind, ik ging dat klusje wel even klaren. Ben van nature geen aansteller, dus dit zou me wel lukken. Maar oh oh wat heb ik me vergist.
De weeën waren verschrikkelijk, mijn verloskundige probeerde me aan alle kanten gerust te stellen of te kalmeren, maar ik had zo veel pijn, niet meer te doen. Ik gilde om een ruggenprik, maar de arts was druk bezet met mensen die het meer nodig hadden.
Ik had nog maar zes centimeter en ik voelde enorme persdrang. Ik mocht van mijn verloskundige niet persen. Ik kon dat eventjes volhouden, maar de natuur had de overhand. Ik kreeg een perswee en heb met al mijn kracht geperst. Gewoon met zes centimeter. Ik heb het geweten, ik ben volledig uitgescheurd. Ik kon het bijna horen en voelen tegelijk.
Ze zijn uren bezig geweest me te hechten, ik gebruik nog steeds laxerende zetpillen omdat ik niet normaal kan poepen. Hopelijk komt dit ooit goed, maar eerlijk gezegd was de bevalling zo’n hel dat ik niet denk dat er nog een tweede kindje komt.
