Ik háát het kind van mijn vriend

Toen ik Maarten ontmoette vertelde hij me al snel dat net uit een andere relatie kwam en met zijn ex een dochtertje had. Ik was blind van jaloezie en zei zonder na te denken dat me dat alleen maar leuk leek en dat ik dol op kinderen ben. Dan klopt dat laatste zeker, want ik heb altijd met kinderen gewerkt en heb altijd een kinderwens gehad.

In het begin merkte ik er niet zo veel van. Als ik bij Maarten sliep dan was Julia eigenlijk altijd bij haar moeder, want Maarten wilde Julia pas aan mij voorstellen als ‘echte vriendin’ als we wat serieuzer waren.

Tussen ons werd het al vrij snel serieus en nog steeds is Maarten de man van mijn dromen. Hij is knap, sportief, slim, grappig en ontzettend lief.

Een aantal maanden geleden vond Maarten het tijd dat Julia en ik elkaar wat beter leerden kennen. Ik voelde me vereerd, want blijkbaar hadden we nu een ‘echte’ relatie. Ik stelde me weekenden voor op de bank met koekjes met z’n drieën onder een dekentje. Voor de eerste echte ontmoeting had ik allemaal lekkere dingen gekocht, de kaarsjes aangestoken en een knuffeltje op haar bed gelegd. Toen Julia binnen kwam gaf ze me geen blik waardig, vond niks lekker van wat ik had gekocht en de knuffel was kinderachtig.

In het begin probeerde ik me in te houden, maar nu we een paar maanden verder zijn kan ik het niet meer opbrengen om aardig te zijn. Ze vliegt haar vader in de armen en ik krijg een dodelijke blik. Ze wil bij haar vader in bed slapen en ik dan in het logeerbed, want hij laat alles toe wat madame wil.

Ik weet dat ik het echt niet mag zeggen, maar inmiddels haat ik haar echt. Als de relatie op de klippen loopt, dan is dat echt haar schuld.

Reageer op artikel:
Ik háát het kind van mijn vriend
Sluiten