Grote Zus.
Grote Zus.
Tina deed de voordeur voor me open toen ik aanbelde bij een oud arbeidershuisje in de binnenstad van Utrecht. Tina was een sprankelende kleuter van vijf en met de komst van haar broertje was ze zomaar ook ineens Grote Zus.
Huppelend en babbelend stelde ze me voor aan haar vader die in de keuken koffie zette.
‘En waar is mama?’ vroeg ik. ‘Die is boven. Maar ik wil niet naar boven want daar is de baby.’
Tina bleek álles in de kraamweek heerlijk te vinden: de visite, de beschuit met muisjes, de kadootjes, ballonnen en aandacht. Behalve haar broertje. Want haar broertje maakte lawaai. Tina weigerde ook maar een voetje in glimmend prinsessenmuiltje over de drempel van de slaapkamer te zetten als dat onvoorspelbare bundeltje broer daar was.
Haar ouders gaven haar op mijn advies tijd en wachtten met toenemende ongerustheid op een ommekeer in het hoofdje van Tina.
Mijn taken gingen door, en op een ochtend verschoonde ik het prinsessenbed van Grote Zus. Ik pakte de knuffeltjes en de pluchen Hello Kitty oorwarmers van het bed en legde ze op het nachtkastje om de lakens af te halen. De oorwarmers vond ik een opvallende accessoire tussen de knuffels, maar ik bedacht dat prinsessen soms rare gewoontes hebben.
Lees ook:
Op dag zes kwam ik de woonkamer binnen. Ik trof moeder, vader en Tina aan de ontbijttafel. Én broertje er naast in de box!
Een vreemde accessoire maakte de harmonie van het complete gezin: De Hello Kitty oorwarmers op de oren van Tina. Ze bleek er al nachten mee te slapen om haar huilende broertje niet te horen en ze kwam op het lumineuze idee dat als ze ze overdag ook droeg, het leven als Grote Zus een stuk makkelijker maar vooral rustiger zou zijn….
Mireille Zijderveld-Jonkman
Borstvoedingscoach & Kraamzorg
