Redactie Gastblogger 31 okt 2018

Ik geef mijn ene kind meer aandacht dan mijn andere kind

Ik weet dat het absoluut not done is om dit onderwerp aan te kaarten en ik durf het al zeker niet hardop te delen met mensen om me heen. Ik wil niet dat mensen denken dat ik mijn ene kind liever vind dat mijn andere kind, want dat is namelijk niet het geval.

Wat wel het geval is, is dat ik veel meer betrokken ben bij mijn ene kind dan bij mijn andere. Mijn oudste heeft naar mijn gevoel gewoon wat meer begeleiding nodig. Niet omdat er iets ‘mis’ is met hem, helemaal niet. Alles gaat eigenlijk goed met hem. Hij doet het goed op school. Niet uitmuntend, maar wel goed. Hij heeft veel vriendjes, dus ook daar zit het probleem niet. Sporten, ook prima. Geen gekke of afwijkende dingen dus. Maar toch, ik ben zo veel meer begaan met hem dan met mijn jongste.

Bij haar lijkt namelijk wel alles voor de wind te gaan. Zij doet het wel uitmuntend op school. Zij blinkt uit in dans. Heeft veel vriendinnetjes, wordt altijd mee de klas rond gevraagd als er iemand mag trakteren. Maar dat is nu, nu ze allebei op de basisschool zitten. Als ik eerlijk ben, speelde dit gevoel van mij al vanaf ver voor de basisschooltijd, eigenlijk al vanaf zo jong als ze zijn. Misschien omdat de zwangerschap van de eerste wat gecompliceerder was dan die van mijn dochtertje? Dat ik me daarom vanaf dag 1 zorgen maakte om de eerste, en dat nooit over de tweede heb gedaan? Maar dat is zelf psycholoogje spelen.
Feit is dat ik me er schuldig over voel. Want doe ik de jongste hier mee tekort? Ook al heb ik het idee dat dat betrokken gevoel echt meer in mijn hoofd afspeelt dan dat ik er ook echt naar handel (ook al weet ik dat mijn jongste niet echt hulp nodig heeft bij dingen, ik vraag haar wel of ik kan helpen, al is het voor de vorm), zal zij vóelen dat ik haar broer meer ‘gerichte aandacht’ geef? Zal dit consequenties hebben voor later, voor haar emoties of haar zelfbewustzijn? Dat is namelijk mijn grote angst. Hoezeer ik ook mijn best doe alles gelijk te trekken. Wat ik graag zou willen weten: ben ik de enige die hiermee worstelt?