Redactie
Redactie Gastblogger 26 mei 2018

Ik ben fulltime moeder, maakt mij dat een inval-oppas voor werkende ouders?

Ik ben fulltime moeder, maakt mij dat een inval-oppas voor werkende ouders?

 

Er moet me iets van het hart. Ik ben een moeder van 2 kinderen, 4 en 5 jaar oud, en in de (voor mij) gelukkige omstandigheid dat ik mag doen wat ik het liefst doe: fulltime moeder zijn. Ik vind het heerlijk om een basis van rust te kunnen creëren voor mijn kinderen, om ze op te halen uit school en thuis te komen en een glas limonade te drinken met ze met een koekje erbij. Ik ben blij voor hun dat zij na school vriendjes of vriendinnetjes mee naar huis kunnen nemen, maar ook dat ze uit spelen kunnen als dat is wat ze willen. Ik breng ze zelf naar balletles en judo. Allemaal dingen waar ik blij van word, maar ik besef me natuurlijk terdege dat ik in de gelukkige omstandigheid ben dat het kan zoals ik het wil en dat dit niet voor iedere moeder met dezelfde wens is weggelegd, simpelweg omdat er brood op de plank moet komen. Dat is dan ook niet wat ik hier wil aankaarten.

Ons baby’tje heeft de zwangerschap door het CMV-virus niet gered

Waar ik wel af en toe mee worstel is dat het soms wel lijkt of dat ik een alternatieve kinderopvang ben voor ouders die wel fulltime werken. Ik verbaas me over het gemak waarmee ouders wiens kinderen naar de NSO gaan bij bijvoorbeeld een studievrije dag aan me vragen of hun kind die dag bij mijn zoon of dochter mag komen spelen omdat het betreffende kind het niet leuk vindt om een hele dag op de NSO te moeten doorbrengen. Ik ben echt de beroerdste niet, mijn probleem is eerder dat ik niet snel ‘nee’ durf te zeggen, maar het gevolg is dat ik die dag niet de dingen kan ondernemen die ik misschien wel (al dan niet spontaan) met mijn kinderen zou willen ondernemen, omdat ik met een kindje van een ander erbij zit. Als ik naar een pretpark zou willen gaan, zit ik ineens met een derde kind erbij, terwijl ik het juist zo fijn vind dat mijn 2 kinderen aan mijn 2 armen passen. Of een pyjama-dag, ook een stuk minder relaxed als er om 8:30 uur al een vriendje of vriendinnetje voor de deur staat. Daarbij is een hele dag spelen voor kinderen (in ieder geval voor die van mij) gewoon vaak te lang, waardoor de sfeer zo rond een uur of 14:00 al niet meer echt gezellig te noemen is en ze tot een uur of 17:30 uur elkaar in de haren zitten of zitten te chagrijnen.

 

Ik weet dat ik gewoon wat strenger voor mezelf moet zijn en daarmee ook voor anderen door gewoon te zeggen ‘nee, liever niet’ of ‘nee, dat komt me niet zo goed uit’, maar tegelijkertijd denk ik ook wel eens ‘waarom durven mensen het überhaupt te vragen?’. Ik zou dat in ieder geval niet snel durven. Daarbij kunnen mijn kinderen bijna nooit bij die specifieke kinderen spelen omdat ze door de weeks naar de NSO gaan en juist omdat die ouders full time werken willen ze de weekenden graag vrij houden zodat ze quality time met hun gezinnen hebben.

 

Linksom of rechtsom, dit wilde ik even kwijt. Misschien dat het wat ouders aan het denken zet. Of misschien dat ouders zich in mijn dilemma herkennen, dan weten ze dat ze niet de enige zijn die hier wel eens mee worstelen.

 

 

Zit jij ook met een dilemma of vraag rondom het ouderschap? Deel het me je mede-moeders en -vaders. Gedeelde smart is halve smart.
Mijn schoonvader rookt bij mijn baby.
Ik verlies het vertrouwen in mijn oppas.

Commentaar op mijn baby die niet doorslaapt

Reageer op artikel:
Ik ben fulltime moeder, maakt mij dat een inval-oppas voor werkende ouders?
Sluiten