Flesje kunstvoeding
Flesje kunstvoeding
Onze kraamheks vertelt over haar ervaringen waar de verloskundige de baby een flesje kunstvoeding wil geven.
Ik werkte een paar maanden bij mijn nieuwe kraambureau toen ik naar een gezin nét buiten de regio mocht. De verloskundigepraktijken daar scheen een vrij streng weegbeleid te hebben (alleen op dag vier en dag acht wegen) dus ik kreeg de opdracht om vooral niet elke dag te wegen, om problemen te voorkomen.
Ik trek mij daar niks van aan
Nu heb ik de eigenschap om, als er ergens een onlogische regel is, mij er niets van aan te trekken. Zo ook hier.
De reden was namelijk dat de verloskundigen niet steeds op dag drie door de kraamverzorgenden gebeld wilden worden met de boodschap dat de baby afgevallen was…
Ja, dat is heel irritant als dat steeds gebeurt, want elke kraamverzorgende wéét dat een baby vaak de eerste vier dagen afvalt. Maar persoonlijk vind ik het prettig om elke dag te wegen zodat ik, als ik op dag drie nog een flinke gewichtsdip zie, er gelijk actie op kan ondernemen. En vaak heb ik daar geen verloskundige bij nodig.
Maar omdat ik wist dat de verloskundige ‘lastig’ was bleef ik, in het gezin, nam ik me voor op mijn hoede te zijn.
Verloskundige kwam langs
De dag na de ziekenhuis bevalling kwam de verloskundige langs. Aangezien de baby in de nacht geboren was en de eerste nacht thuis ook niet echt een rustige nacht was, waren beide ouders best vermoeid.
De verloskundige ging op het voeteneind zitten en hoorde het allemaal aan. “Ja, is best vermoeiend, eerste kind, borstvoeding en onrustige nachten…” De verloskundige knikte begripvol en stelde, zo uit niets, vóór om de baby ‘s nachts maar een flesje kunstvoeding te geven.
Ik stond achter haar, tegen de muur geleund en wist niet wat ik hoorde…als ik op dat moment een selfie had gemaakt zou ik de emoticon met grote, verbaasde ogen nooit meer nodig gehad hebben!
De verloskundige draaide zich naar mij om en vroeg of ik het daar mee eens was. Wat moest ik doen? Een verloskundige tegen me in het harnas jagen? Ik bleef even stil en ze herhaalde haar vraag. Mijn reactie was: “Wil je het echt weten?”
Dat wilde ze, dus ik zei heel tactvol dat ik dat niet zo’n goed idee vond, terwijl ik eigenlijk dacht: ben je helemaal van de pot gerukt?
Nieuwe ouders, slapeloze nachten, borstvoeding, onzekerheid…het valt allemaal niet mee de eerste weken. Daarom vertel ik ook altijd dat de eerste week nu eenmaal het meest vermoeiend is. De borstvoeding moet nog op gang komen en dat gaat nu eenmaal het beste door vaak aan te leggen. Ja, dat is vermoeiend, maar zodra de voeding op gang is wordt het een stuk makkelijker. En zo’n eerste week ben ik er, dus kan zij zoveel rust nemen als ze nodig heeft.
En ik heb de ervaring dat als mensen zich daar op voorbereiden, het een stuk beter te doen is.
Uiteindelijk heeft moeder nog ruim zes maanden borstvoeding gegeven.
En de verloskundige? Ik heb haar nooit meer gezien maar ik hoop dat ze dit soort tips niet meer geeft…
José van Det
www.kraamheks.nl
Lees ook:
