En zo kwam de bevruchting tot stand… (h)eerlijke anekdotes
Zwanger worden is niet altijd alleen maar rozengeur en maneschijn. Soms is de romantiek juist verdomd ver te zoeken en de bevruchting verre van een eitje (héle flauwe woordgrap 🙂 ). Omdat er best wat vrouwen zich vast en zeken hierin zullen kunnen vinden, hebben wij wat (h)eerlijke anekdotes voor jullie…
‘Na zeven maanden proberen werd het er op het gebied van vrijen voor een kindje niet leuker op. Nou kon ik nog wel leven met het feit dat de passie inmiddels aan de wilgen hing, maar mijn mans zin in seks was inmiddels tot onder het vriespunt gedaald. En dat was natuurlijk juist wat we (lees: ik) niet konden gebruiken. Dus nadat ik tranen met tuiten had gehuild omdat we op deze manier dus echt nooit een kindje zouden krijgen, heeft hij alle trucs uit de kast gehaald om zin te maken. De avond voor mijn eisprong kwam ik thuis van mijn werk, was het bad gevuld en stond de badkamer vol met kaarsjes (dat gevoel voor romantiek heeft hij overigens ervoor altijd goed verborgen weten te houden, erna trouwens ook) en op de dag dat ik ovuleerde kwam hij met grover geschut: een pornofilm (die moest toen nog gehuurd worden bij de videotheek). Het resultaat zo’n veertig weken later? Een gezonde zoon.’
‘Eindelijk waren we het erover eens, die derde zou er komen. Terwijl de kinderen beneden bij de voordeur klaar stonden met hun jasjes aan om samen met ons naar vrienden te vertrekken, hebben wij een vlugger-dan-vluggertje gedaan. Om mijn man geen kans te geven zich te bedenken, en omdat het volgens mijn berekening precies die dag moest gebeuren. En ik voelde à la minute dat het succesvol was geweest. Het is een jongetje geworden!’
‘Al maanden gebruikte ik ovulatietesten en ik voelde me altijd erg trots op het moment dat mijn eisprong gemeten werd. Helaas werd ik toch steeds ongesteld. De dag dat ik een weekje met vriendinnen weg zou gaan deed ik nog een ovulatietest. Volgens de test was er nog geen sprake van een eisprong, maar toch hebben we het gedaan. En wat bleek na twee weken? Zwanger! En niet van een meisje, wat volgens de theorieën had gemoeten, maar van een ventje!”
‘Bij ons eerste kindje was ik zo gefixeerd op zwanger worden, dat ik helemaal niet kon genieten van dit hele proces. Het werd bijna een obsessie. Uiteindelijk duurde het dertien maanden voordat ik zwanger was. Toen we samen besloten om voor een tweede te gaan, was ons eerste kindje nog maar zeven maanden oud, en wat denk je? Meteen raak! Ik weet niet hoe het kwam, maar ik heb een vermoeden dat het verschil in verwachtingspatroon er zomaar mee te maken kan hebben gehad.’
‘Wij hadden al twee prachtige meisjes en wilden heel graag nog een jongetje. Hij heeft even op zich laten wachten, maar na een paar maanden temperaturen had ik mijn cyclus door en koos ik het moment uit waarop ik mijn man wilde verrassen. Op de dag van mijn ovulatie wandelde ik naakt op hoge hakken de slaapkamer binnen. Die avond heeft geresulteerd in een heel lieve zoon.’
‘Mijn eerste zwangerschap liep uit op een miskraam. Los van het feit dat het even had geduurd voordat ik zwanger was, werd ik nu nog onzekerder over mijn lichaam. Ik vond het zo moeilijk dat iedereen om me heen zwanger was of al een kindje had. Ik kon dus wel zwanger worden, maar kon mijn lichaam wel een kindje vasthouden? Ik ben als een dolle gaan sporten en gezond gaan eten. Het gaf me afleiding en ik zat letterlijk en figuurlijk lekkerder in mijn vel, maar helaas gebeurde er nog niets. Pff, wat word je daar ongeduldig van. Maar mijn geduld is beloond: vijftien maanden later bleek ik weer zwanger en nu hebben wij een gezonde zoon!’
‘Ik heb mijn mans langgekoesterde wens uit laten komen. Toen hij thuiskwam van het werk, stond ik hem op te wachten: naakt, met vuurrode pumps aan (en met de gordijnen potdicht en één schemerlampje aan… we wonen in Amsterdam). Laten we zeggen dat het zijn vruchten heeft afgeworpen.’
‘Nou heb ik het geluk dat het bij alle drie mijn zwangerschappen bij de eerste poging raak was. Mijn man was daar alleen wat minder gelukkig mee. Elke keer verheugde hij zich namelijk op maandenlang veel, heel veel seks. Afgezien van het feit dat dat dus niet meer nodig was, heb ik zo’n beetje alle zwangerschapskwaaltjes in hun heftigste vorm gehad, waardoor het ook nog eens negen maanden lang gedaan was met de pret. Het enige wat ik dacht was ‘aan mijn lijf geen polonaise’.’
‘Van ons eerste kindje waren we vrij snel zwanger. Het gekke is dat het bij de tweede veel langer duurde. Omdat we zo verwend waren bij nummer één, gingen we ons daar ook naar gedragen. Zo wilde ik niet dat de baby in de zomervakantie of tijdens de kerstperiode geboren zou worden, dus rekende ik uit in welke maanden we ‘het’ wel of niet konden doen. Na een jaar proberen, smeekte ik dat de baby dan maar in de zomervakantie zou komen. Uiteindelijk ben ik wel zwanger geraakt en ons prachtige kindje werd met kerst geboren. Mochten we ooit voor nummer drie gaan, dan hou ik me koest.’
Uit het boek ‘D’r OP of D’r Onder’, alles wat je wel (of niet) wilt weten over het maken van een baby.
Te koop bij www.bol.com of in de boekhandel.
