En dan nu een beugel….
Je kent het wel, vriendinnen met oudere kinderen of je moeder of schoonmoeder die altijd alles zo goed weten.
Heb jij net lekker een baby die doorslaapt al sabbelend op z’n speentje, krijg je te horen dat het slecht is voor z’n tanden en later dan een beugel nodig heeft. Als dooddoener riep ik dan terug dat een speen altijd nog beter is dan duimen, want een speen kan je weggooien en een duim gaat er ’s nachts stiekem weer in. Zo: discussie beëindigd en kindlief mag lekker doorsabbelen op zijn speentje.
Bij mijn baby’tjes bleef ik de speen er lekker in stoppen, ik merkte aan mezelf dat ik dat op een gegeven moment zelfs automatisch deed. Dan zat hij lekker in de box te spelen en dan propte ik die speen er weer in. Een beetje vergelijkbaar met een lege pleerol die je automatisch verwisselt. Er begon ook echt een spenenverslaving te ontstaan, nou ja verslaving…obsessie meer. Ik had altijd een hele voorraad, want nadat ik een aantal keer midden in de nacht op mijn knieën met een zaklamp achter zijn of haar bedje te zoeken naar die verdomde speen. Dat zou me niet meer gebeuren, dus ik had ze in alle soorten en maten. Het afkicken van de speen was bij alle drie echt een gedoe. Waarbij kinderen van vriendinnen soms zelf klaar waren met de speen, of hem braaf inleverden, had ik grote drama’s. Voor een groot deel aan mezelf te wijten, want ik was niet zo stoer om ze ook daadwerkelijk weg te gooien, hield er altijd een paar achter de hand en bij een moeilijk moment zwichtte ik. Uiteindelijk zijn de spenen toch allemaal aan Sinterklaas gegeven of later opgestuurd (weet niet wat de postbode zal hebben gedacht toen hij een envelop met de naam ‘Sinterklaas, Madrid in Spanje’ in zijn postzak tegenkwam).
Nu ging ik braaf met mijn kinderen voor controle naar de tandarts. Dit keer geen gaatjes , dus het poetsen gaat goed, maarrrrr vroeg de tandarts zich af, hebben deze kinderen misschien geduimd? Toen moest ik wel met de billen bloot. Als een klein kind zat ik haperend uit te leggen dat ze inderdaad vrij lang een speen hebben gehad en en oeps, ja ook toen ze al grote-mensen-tanden hadden. Nou dat heb ik geweten, mijn dochter werd meteen doorgestuurd naar de orthodontist en mijn zoon heeft over een paar maanden een afspraak. De orthodontist wist wel raad met mijn 7-jarige dochter. Er werden direct foto’s gemaakt en ze moest happen. Ja hoor, over een paar weken krijgt ze haar beugel en niet zomaar een, het schijnt er een te zijn waar je ongeveer niks mee kunt.
Niet alleen zielig voor haar, maar ook zielig voor mij: wat ben ik stom geweest om niet strenger om te treden, dat had me nu een hoop tijd, gedoe en tranen drogen gescheeld. En terwijl ik dit schrijf ligt onze vierde heerlijk te slapen sabbelend op zijn speentje…
