Eindejaarsstress
Eindejaarsstress
Ieder jaar als het einde van het schooljaar nadert krijg ik weer de ‘eindejaarsstressstress’. Als ik dit thuis hardop zou uitspreken, dan denk ik dat mijn man rollenbollend op de grond zou liggen van de lach, maar toch voelt het zo.
Maandenlang is het muisstil geweest op het gebied van school, zwemles en hockey en nu barst de bom: mijn to-do-lijstjes worden langer en langer. Gelukkig zijn de opdrachten niet zo moeilijk, maar het gevaar zit ‘m in het niet-vergeten-ervan, want voor de kinderen is dit net als veel andere kleine dingetjes, erg belangrijk.
Een euro in een envelop mee voor dit, 2 euro overmaken voor een bedankje van de klassenmoeders, een handje op karton overgetrokken met een boodschap voor de juf in de bus gooien van de klassenmoeders, een foto inleveren voor het smoelenboek van de andere juf, plastic zak met naam erop mee voor dit, deze dag geen lunch mee voor die en morgen voor die en oh j ik had me opgegeven om de ijsjes te verzorgen om eenentwintig minuten over elf bij die klas. Dan heb ik het nog niet gehad over de klassenborrel aan het einde van het schooljaar (en dat keer 3), het pleinfeest, afscheid van het hockeyseizoen, bedankje voor de tennisleraar, afscheidskadootje voor het shell-vriendinnetje van je dochter die naar het buitenland gaat verhuizen. De avonden schoonmaken in de klassen van onze lieve schatjes, het speelgoed onder schattige opgedroogde snottebelletjes mee naar huis om te desinfecteren, rijden naar de juffendag – en oh ja de 30 drinkpakjes en de zelfgemaakte cakejes niet vergeten-, laatste kadootjes voor alle kindjes die in de vakantie jarig zijn en hun partijtje nu vieren, langs de gevonden-voorwerpen op school om nog wat verdwenen gymschoentjes op te snorren en ondertussen avond na avond een afscheidsborreltje of bbq van het een of ander en overal dezelfde gezichten.
Het is de tijd van het jaar, ieder jaar neem ik me voor het beter te organiseren en me niet voor alles op te geven, maar jaar na jaar val ik in dezelfde valkuil, want stiekem vind ik het allemaal veel te leuk en nog een paar nachtjes slapen en dan is het vakantie… 6 weken lang geen haast, geen zwemles, geen hockey, geen school, ik kan me er even nog niks bij voorstellen, alhoewel ik uit ervaring weet dat ik over een paar luttele weekjes weer terugverlang naar school..
