Mijn eerst bevalling die ik mocht zien
2017, Mijn eerst bevalling die ik mocht Zien.
Zelf ben ik bevallen in 2015. Het was een pittige zwangerschap met een bevalling vol tegenslagen. Met dit in mijn achterhoofd stapte ik in 2017 aan het einde van de middag, na al een dag werken diezelfde verloskamer binnen samen met mijn collega. Ik haalde een keer diep adem en vermande mij zelf. Deze bevalling zou mijn negatieve gedachte aan deze ruimte veranderen!
De aanstaande vader en moeder hadden enorm veel humor. Tussen de weeën door werden grappen gemaakt. Het was echt heel ontspannen. De kraamheer maakt nog een grapje dat ze wel op tijd moest bevallen als hij die dag nog een afspraak wilde maken bij de gemeente voor de geboorte aangifte!
De weeën volgde elkaar steeds sneller op en het was tijd om op bed te gaan liggen. Mijn collega gaf mij opdracht om de tijd van geboorte te noteren. Ik kreeg een belangrijke taak en verloor de klok niet meer uit het oog! Nog heel even en dan zou ik getuige mogen zijn van de geboorte van hun kindje!
Ze had 10 cm ontsluiting en mocht gaan mee persen. In haar geboorteplan stond dat ze graag op de baarkruk wilde bevallen. De verloskundige gaf mij opdracht om deze te halen. Ze ging er met hulp van mijn collega op zitten en haar man ging achter haar zitten. Ondertussen functioneerde ik ook als fotograaf. En legde ik de mooie intieme momenten vast. Tijdens een persweeën fluisterde hij lieve woordjes in het oor van zijn vrouw. Het viel mij op hoe liefdevol en rustig de bevalling ging.
Ondanks dat ze goed mee perste, vorderde de bevalling niet. Ze moest weer op bed gaan liggen. Dit keer op haar zij met een soort pindabal tussen haar benen. Ze perste nog een aantal keer. Haar man bleef zijn rol in het ondersteunen liefdevol uitvoeren. “Kom op lieverd, je doet het echt heel goed!” De verloskundige besloot om haar te katheteriseren. In de hoop dat een lege blaas de bevalling zou bevorderen.
En het hielp! Het hoofdje stond bijna. Ik maakte snel wat washandjes warm zodat de verloskundige de pijn wat kon verzachten voor de vrouw. Het lukte toch niet. En ze vertelde dat ze een knip zou gaan zetten.
https://buskruitmet.nl/thuisbevalling-ziekenhuisbevalling/
In mijn gedachten had ik een discussie met mij zelf. “Zal ik kijken? Of zal ik niet kijken? Ik wil natuurlijk niet van mijn stokje gaan bij mijn allereerste bevalling!” Ik hoor mijn collega vragen of alles goed gaat met mij. Ik lach en fluister zachtjes dat ik even in discussie was met mij zelf. Bij mijn opleiding had ik geleerd dat je juist moet praten als de verloskundige de knip zet. Omdat het geluid voor de vaders vaak blijft hangen in hun geheugen.
https://buskruitmet.nl/mannen-denken-tijdens-bevalling/
De verloskundige pakte haar schaar en ik keek vol bewondering mee. Op het moment van knippen moedig ik de vrouw aan. “Nog heel even en dan is je kindje er!” En met dat de verloskundige knipt zie ik het openvallen en het hoofdje komt er gelijk uit! Ze perst nog een keer en het kindje is geboren! Ik kijk snel op de klok en noteer de tijd.
Ik moest moeite doen om mijn tranen te bedwingen. Mijn collega droogt de baby af terwijl het op de buik bij de vrouw ligt.
Ergens had ik een enorm bloedbad verwacht met een knip. Maar dat was het niet. Ik was enorm blij dat ik gekeken had. En dat ik voor het eerst getuige mocht zijn van een mooie rustige liefdevolle bevalling.
Ze vertelde de naam van de baby en de vader rende met zijn telefoon de kamer uit. De vrouw begon te lachen. “Hij maakte dus geen grap over het bellen naar de gemeente!”
Ongeveer 3 uurtjes later namen wij afscheid van de kraamvrouw en haar man. Ze had uiteindelijk nog veel bloed verloren en moesten blijven.
Ik bedankte ze voor deze mooie ervaring. En wenste ze heel veel liefde en geluk met hun kindje.
Ik liep richting mijn auto en nam afscheid van mijn collega. Nog stijf van de adrenaline reed ik richting huis.
Op naar de volgende bevalling!
