Een eerlijk verhaal van een moeder
Een eerlijk verhaal van een moeder
Van nature ben ik geen sloddervos, geen ranz-aap, misschien zelfs best netjes. Toch vraag ik me soms af als ik bij andere mensen thuis kom hoe hun huis zo extreem organized, netjes en schoon eruit kan zien. Sommigen verdenk ik van een schoonmaakster die 24/7 door het huis loopt en in de kast wordt gestopt zodra ik het huis binnenloop of zouden alle kasten laden uitpuilen van de rommel?
Want hoe kán het dat zo’n huis met drie kinderen, twee ouders, meestal nog een labrador en een cavia er zo spik en spen uitziet? En dat vaak de moeder er aan het einde van de dag ook nog uitziet alsof ze zo naar een huwelijksreceptie moet?
Bij mij gaat het eigenlijk nadat ik ben aangekleed al mis. Al doe ik extreem mijn best om bij het ontbijt geen jam of nutella-resten aan mijn mouw te krijgen, verbied ik ze om hun net-gepoetste-monden-mét-tandpasta-er-nog-aan aan mijn broek af te vegen, loop ik met een boog om de plassen waar mijn kinderen met plezier doorheen fietsen, trek ik in het bos speciaal oude schoenen aan en toch zie ik al een uur- of zelfs al eerder- ergens een vlek zitten, zit mijn haar door de war , of toch ineens in een staart wat ik blijkbaar in mijn onbewustzijn heb gedaan, is mijn blousje gekreukeld of ben ik in het slechtste geval doorgelekt.
Dan heb ik het nog niet eens over mijn huis. Ik vind het al een enorme prestatie van mezelf als alle kinderen op tijd op school zijn, met kleren aan, hun buikjes vol, tanden gepoetst en hun juiste rugzakjes mee hebben. Pas als ik ze veilig heb afgezet op school ik de ontplofte ontbijttafel opruimen, de hagelslagjes en broodkruimels van de vloer ruimen en met een beetje pech de afwasmachine van de avond ervoor nog uitruimen -die vervolgens meteen weer vol is na het ontbijt en de restjes op het aanrecht- de jongste rustig zijn boterhammetje geven (waarna wéér alles onder ligt en er weer een veeg smeerkaas op mijn broek zit). Na een kopje koffie en wat boodschapjes probeer ik nog echt even te werken, maar word ik meestal gestoord door de piepjes van de afwasmachine, iemand die een pakje komt bezorgen, zevenvijftig appjes van vriendinnetjes en voor ik het weet is de kleine alweer wakker. Tijd voor wat eten en drinken, blokken bouwen, een liga in zijn hand, een vieze luier, zelf wat eten en ja hoor, de school is alweer bijna uit.
Echt respect voor moeders met kinderen, een baan én een opgeruimd huis! Hoe graag ik het ook zou willen, ik doe het ze niet na.
