Hoeveel % van alle moeders liegt over de echte vader van het kind
Hoeveel % van alle vaders blijkt stiekem niet de echte vader te zijn?
‘Onechte’ kinderen
Al tientallen jaren gaan er wilde verhalen over ‘onechte’ kinderen, ook wel koekoekskinderen* genoemd. 10% van alle vaders zou stiekem niet echt de vader zijn van het kind waarvan ze denken wèl de biologische vader te zijn.
Van de andere kant bekeken: 10% van alle moeders zou stiekem een scheve schaats hebben gereden met verstrekkende gevolgen, maar houdt dat stil. Óf 10% van alle moeders zou juist de in hun ogen beste vader willen doen geloven dat ze een kindje op de wereld hebben gezet terwijl eigenlijk iemand anders die daad op zijn conto heeft staan.
* Koekoekskinderen: een term die haar afkomst dankt aan de koekoeksvogel. De vogel die haar eieren verspreid over de nesten van andere vogelsoorten en haar mini’s zo laat grootbrengen door andere vogels.
Mythe
Een percentage waar iedereen altijd vol van is. Begrijpelijk ook, want als je zo eens om je heen kijkt dan tel je al snel 10 kinderen in je nabije omgeving. Waarbij je jezelf wellicht toch wel eens de vraag stelt ‘Wie van deze kindjes heeft stiekem een andere biologische vader?’
1 op de 10, dat is niet niks… en een mythe zo blijkt.
Onderzoek
Helemaal niet waar dus. Uit diverse onderzoeken, uitgevoerd in o.a. Italië, Spanje, Zuid-Afrika, Vlaanderen en Mali blijkt dat het percentage veel lager ligt. Namelijk: 1 tot hooguit 2%. Gelukkig maar. Hoewel dit natuurlijk nog steeds een behoorlijk aantal * is, ligt het percentage in ieder geval een stuk lager dan die 10%.
* Zeker als je ervan uitgaat dat in Nederland gemiddeld zo’n 160.000 baby’s per jaar geboren worden. Waarvan er dus 1600 niet van de vader zijn die dènkt de vader te zijn…
Nederland
In Nederland is weliswaar nooit concreet onderzoek gedaan naar het aantal koekoekskinderen, toch mogen we ervan uitgaan dat (gezien het feit dat in ons land nagenoeg hetzelfde sociaal-culturele- en ontwikkelingsniveau heerst dan in de onderzoekslanden) hier hetzelfde percentage aangehouden kan worden.
Dit percentage is in al die landen ook al honderden jaren stabiel gebleken. De komst van anticonceptie heeft daar gek genoeg geen verandering in gebracht.
Aantal vaderschapstesten niet representatief
Hoe het fabeltje van die 10% dan ooit is ontstaan? Die is ontstaan doordat er vaak verwezen wordt naar onderzoeksresultaten uit laboratoria die vaderschapstesten uitvoeren. Maar die zijn natuurlijk niet representatief (sterker nog: liggen vaak nog veel hoger). Dat is te verklaren uit het feit dat alleen die vaders die serieuze twijfels over hun vaderschap hebben zo’n test doen. Vaak zijn die twijfels niet voor niets, met als gevolg een zogenaamd hoger percentage onechte vaders.
Nog het vermelden waard: tegenwoordig kun je heel eenvoudig online vaderschapstesten bestellen en uit laten voeren voor een relatief zacht prijsje. Toch wordt de betrouwbaarheid van die testen – aangeboden door commerciële bedrijven – nog wel eens in twijfel getrokken.
Betrouwbare test
In Nederland zijn er maar twee niet-commerciële instellingen die vaderschapstesten uitvoeren: Het Leidsch Universitair Medisch Centrum en Sanquin. Zij testen alleen als de uitslag naar verwachting betrouwbaar is. Dus sowieso mét medewerking van de moeder (waarbij een handtekening alleen, die kan namelijk nagemaakt zijn, niet volstaat) én met behulp van objectief afgenomen DNA-monsters (door een officiële arts of door mensen van het LUMC en Sanquin zelf). Ook gaan zij indien nodig net wat verder met hun onderzoeken dan de online-beschikbare vaderschapstesten. Daardoor zijn de testen van het LUMC en Sanquin duurder, maar ook betrouwbaarder en tevens rechtsgeldig.
En dat mannen nog wel eens om de tuin geleid worden, blijkt wel uit het volgende artikel:
Vader van 9 kinderen blijkt al die jaren onvruchtbaar te zijn
