Dochter overleed aan wiegendood

Dochter overleed aan wiegendood

 

 

We waren in de zevende hemel toen we zwanger waren van ons eerste kindje. De zwangerschap verliep prima, al was ik al die tijd een beetje bijgelovig. Zo kocht ik nog geen spulletjes voordat de 20 weken echo goed was en ik heb mijn vriendinnen aangegeven geen babyshower te willen. Ik vond dat de goden verzoeken ofzo, geen idee waarom. Zodra ik het kindje gezond op de wereld heb gezet gaan wordt het tijd voor taart en kadootjes.
Ook de bevalling verliep prima. Niet geheel pijnloos natuurlijk, maar het was ook geen drama. En toen was ze er, onze dochter Pien. Wat was ze mooi en hetzelfde neusje als haar vader. Na 1 nachtje ziekenhuis mochten we naar huis. Alles was nieuw, maar onze kraamverzorgende Karin hielp ons perfect en legde alles uit. Toen Karin weg ging hadden we ook echt het gevoel dat we het alleen af konden. Alles ging goed naar ons idee, behalve dat we wat moe waren en wat normale strubbelingen hadden.
Tot die ene middag. Ze deed een middagslaapje. Langer dan normaal, dus ik besloot haar wakker te maken, omdat ze anders niet op haar schemaatje lag. Wat ik aantrof krijg ik nooit meer van mijn netvlies. Daar lag ze levenloos. Ik heb nog van alles geprobeerd, maar ik voelde al meteen dat ze niet meer leefde. In paniek belde ik mijn vriend, gelukkig nam hij op en kwam hij direct naar huis, hij kan namelijk ook nog weleens in een vergadering zitten en moeilijk bereikbaar zijn.
Samen hebben we Pien ik onze armen gehouden, ook al liep er vanaf alles in ons huis: politie, ambulancepersoneel en ik weet niet precies wie nog meer.
Pien is uitgebreid onderzocht, maar ze hebben niks kunnen vinden. Wiegendood wordt het genoemd. Het enige wat zou kunnen is dat Pien een buikslaper was. We hebben dit destijds besproken met het consultatiebureau en ze mocht op haar buik slapen als we ons aan de regel hielden. En dat deden we, maar blijkbaar is er toch iets gebeurd waar we geen weet van hadden.

Nu een paar jaar later zijn we de trotse ouders van Tijn (3) en Eva (1). De eerste maanden waren ronduit verschrikkelijk. Ze sliepen bij ons op de kamer en ik werd per nacht wel honderd keer wakker om te kijken of ze nog ademden. We kregen extra steun van een kinderpsycholoog en onze kraamverzorgende hield nog maanden contact met ons.

We missen Pien nog iedere dag en haar foto’s staan overal. We hebben het een plekje gegeven, maar het moeilijkste blijft dat we de reden niet weten. We zullen er mee moeten leven.

 

Irene

Reageer op artikel:
Dochter overleed aan wiegendood
Sluiten