Charlotte Beumer vertelt over haar ervaring met het kerstdiner op school, de intekenlijsten, etc.
Ketchup en poedersuiker
Het basisschoolleven komt met tal van nieuwe ervaringen en vooral: uitdagingen, zo heb ik gemerkt.
Mijn oudste zit nu zo’n anderhalf jaar op school en ik begin patronen te bespeuren. Patronen die, niet geheel toevallig overigens, samenvallen met significante momenten in het jaar.
Tip van een ervaringsdeskundige: laat je argeloosheid varen. Wees altijd waakzaam. Vooral wanneer het op e-mails aankomt.
School-gerelateerd e-mailverkeer vindt, zo heb ik gemerkt, doorgaans plaats aan het einde van de week. Waar je de Himalaya der Beslommeringen voor een aanzienlijk deel achter je hebt liggen en al aan het toeleven bent naar het weekend
(weekend, je weet wel, die twee dagen waarop je vroeger Wilhelmus-zingend aan een kroonluchter boven een bar hing te slingeren, terwijl er een kudde wel-geknede mannen tequila uit je navel dronk, waarna je uitsliep. Uit-sliep, en waarop je nu al theedrinkend in je hartjespyjama geen film meer aanzet omdat het ‘al na negenen’ is, terwijl je fronsend constateert dat er een gat is verschenen bij je rechter grote teen in je favo paar geitenwollensokken)
en je mentaal dus al niet meer zo bezig bent met die eerdergenoemde Beslommeringen, juist dat is het moment dat ze, BAM, toeslaan.
Zo ook nu.
Ik ontving een mail over Het Kerstdiner.
Al tekst scannend gingen bij mij vooral rode waarschuwingsvlaggen op bij de woorden: ‘gerechten bereiden’, ‘intekenlijst’, en ‘aanstaande maandagochtend.’
Mijn brein zette dit bliksemsnel om in een zeer belangrijke boodschap: vanaf aanstaande maandagochtend hangt er naast het lokaal een intekenlijst met daarop zelf te bereiden gerechten voor het kerstdiner.